25 ( BAŞLANGIÇ )

BAŞLANGIÇ BÖLÜM 75

75. BÖLÜM

14 NİSAN 2009

17.25

ALMANYA / BERLİN ALMAN KALP MERKEZİ

Yaşlı kadın gülümsedi.

" her şeyi bildiğini düşündürün şey ne... Merak ettim"

" desene meraklarımız karşılıklı... Bende nasıl yaptığını merak ediyorum... Afet"

" nasıl anladın"

" aslında sen konuşuncaya kadar tereddütlerim vardı... Ama o kadar kendini kaptırmışsın ki... Sanırım tarihi unuttun"

Afet gülümsedi.

" hay aksi... Çok zekice"

" Atamer ile 12 Eylül 2012 de saat 14.25 de tanışacağız... Yani daha beni tanımıyor... Atamer'in bana anlattıklarını düşündüm... Senin hakkında... 13 Nisan 2009. bir kalp krizi geçireceğini ve Atamer üzülmesin diye ona haber vermediğini ve Atamer'in üç gün sonra Ahmet Nasri'den duyduğunda ne kadar kızdığını hatırladım... Bu en güvenilir tarih olurdu"

" hatırlamana sevindim... Tüm bu döngüde nasıl aklında kaldı."

" notlar alarak... Kaybolmadan önce ya da hafızam gitmeden önce önlem olarak, cebime notlar koyuyordum. "

" muhteşem desene her seferinde daha da ileri gidiyorsun ama bu seferki bambaşka "

" ne demek her seferinde..."

Afet yatak da doğruldu.

" Yasemin lütfen yanıma gel ve otur... Bu konuşma uzun olacağa benzer... Birçok sorun olduğunu biliyorum... Hepsine cevap vereceğim"

Yasemin Afet'in yanı başındaki sandalyeye oturdu.

" her seferinde demekle neyi kastettin sen"

" bundan önceki gelişlerin Yasemin"

" kaç defa"

" ne fark eder ki"

" kaç defa diye sordum sana"

" belki 7 belki 2 belki 5... belki de 25... bunun ne önemi var..."

" ve sen hepsini hatırlıyorsun hiçbir şekilde hiçbir sapmadan etkilenmeyerek... Bu nasıl olabilir ki"

" sen buraya anlamaya değil Yasemin, kabullenmeye geldin... Diğerlerinde de olduğu gibi... Evet, ben hiçbir zaman etkilenmedim... Sende biliyorsun ben özelim"

" evet biliyorum Mehmet paşanın kızının soyundan geliyorsun"

Afet tebessüm etti.

" Mehmet paşa... Ha evet... Mehmet paşanın soyundan gelen özel kız..."

" bu döngüye bir son vermelisin Afet... Dünyanın sonu geliyor biliyorsun"

Afet durdu. Gözlerinden küçük birer damla düştü.

" oğlum Mustafa Ekâbir... Çok akıllı bir çocuktur... Babası gibi tarihçi oldu"

" biliyorum Afet"

" diğer oğlum ise... Ah Atamer... O bambaşkadır... O da babası gibi fizikçi oldu... Onların mesleği konusunda benim etkili olduğumu biliyor muydun? Tabiî ki biliyorsun..."