25 ( BAŞLANGIÇ )

BAŞLANGIÇ BÖLÜM 50

50. BÖLÜM

21 ağustos 2015

Saat 13: 10

İSTANBUL / ŞİŞLİ

Yasemin üzüntülü caddede yürürken öğlen ezanını duydu. Sesin geldiği yere doğru yürüdü. Büyük bir camiydi. İnsanlar namaz için camiye giriyorlardı.

" dede için mi geldin kızım"

Yasemin arkasından gelen sese döndü. Yaşlı bir adamdı.

" efendim amca"

" genelde dedeyi sorarlar, dedeyi arıyorsan evindedir, ama bence evine gitme kabul etmez"

" dede derken amca"

" pardon ben seni dedeye gelen kişilerden sandım... Mübarek bir adam... Çok bilgilidir..."

" niçin insanlar ona geliyor"

" sıkıntısı olan insanlar, dertleri için..."

" sıkıntısı olan insanlar mı, yok artık bu devirde hala hurafelere inanan mı var amca"

" haklısın, ama bende gitmiştim ona... Çok faydasını gördüm"

Yasemin güldü.

" ne yaptı, okudu üfledi mi?

" hayır, tuhaf bir adamdır... Dinledi ve konuştu..."

Yasemin şaşırdı.

" sadece dinledi ve konuştu mu"?

" evet evladım, sesi ruhumu sakinleştirdi... Ondan ayrıldığımda sanki sıkıntılarım çözülmüştü"

" ilginç... Evi nerede bu dedenin"

" az ilerde bahçeli tek katlı bir ev, ama boşuna gitme tersler seni"

" sen bana evi göstersene amca"

Yasemin adamın gösterdiği eve doğru yürüdü. Evin bahçesine girip, kapıya yöneldi. Zile basıp bekledi. Sonra tekrar çaldı kapıyı.

" saçma bir şey bu, Yasemin düştüğün duruma bak"

Diyerek arkasına döndüğünde karşısında kırklı yaşlarda bir adam gördü.

" saçma olan ne bayan"

" şey kusura bakmayın, ben dedeye gelmiştim... Ama sanırım evde yok, zaten saçma bir şeydi, size iyi günler"

Yasemin adamın yanından geçip bahçenin çıkışına doğru hamle yaptı.

" dedeyi niçin aramıştın"

Yasemin durdu adama döndü.

" dedim ya saçma işte... Camide dururken yaşlı bir adam... Neyse ya... Böyle şeylere inanmam zaten, bir anlık işte"

" anlıyorum, ne tür şeylere inanırsın"

" ben gideyim zaten adamda yokmuş evde"

" bu kadar çaresiz bulduğun derdin ne merak ettim"

" anlamadım"

" camiye gidiyorsun, sonra dedeye geliyorsun ve bu tür şeylere inanmadığını söylüyorsun, o kadar çaresiz görüyorsun ki kendini, bundan bile umut bekliyorsun... Bende merak ettim bu kadar çaresiz olduğun sorunun ne?"