25 ( BAŞLANGIÇ )

BAŞLANGIÇ BÖLÜM 47

47. BÖLÜM

28 Haziran 2014

14.55

İSTANBUL / CANKURTARAN

" Fazla zamanımız yok "

Dedi Cemal, Yasemin ile eve girerken.

" anahtarı nasıl aldın"

" unutuyorsun galiba, benim gerçekliğimde bu ev vardı ve boştu. Bende anahtar olmayacak da kimde olacak"

Yasemin gülümsedi.

" nereden başlayacağız aramaya"

" ev zaten küçük iki oda... Baksana fazla da eşyası yokmuş... Ben buralara bakayım sende yatak odasına bak"

Yasemin yatak odasına girdi. Odada bir yatak, bir tane üç gözlü demir dolap ve gardolabı vardı. Yasemin gardolapb açar açmaz

" evet, işte burada"

Diyerek seslendi. Cemal Yasemin'in yanına geldi.

" tamam işte... Ne yapacaksan yap..."

Yasemin iki heykeli de eline aldı. Bir saniye geçmemişti ki burnu kanamaya başladı.

" mendili al... Elinde tek heykel var"

" tamam Cemal... Heykeli olması gereken yere ulaştırdım"

" aslında diğer heykel de şu an elimizde, neden şimdi bunu alıp yok etmiyoruz"

" Cemal, bence bu yerinde durmalı... Hem Murat'dan daha iyi kim koruyabilir ki"

" iyi de sen söyledin ya Murat kullanırsa diye... Ve kullandı da sadece o bilmiyor... Gene kullanmayacağı ne malum"

" hadi oyalanmayalım Murat gelebilir her an... Heykeli bulamazsa işler karışabilir ve unutma iki cemal var ortada... Bulamazsa ilk aklına gelen Cemal olur, bu da seni tehlikeye sokar"

" bu nasıl bir şey Allah'ım... Tamam, hadi çıkalım"

Yasemin ile Cemal evden çıkarlarken Cemal'in aklından bir soru çıkmıyordu.

"olması gereken yere derken neyi kastettin Yasemin"

Yasemin gülümseyerek

" olması gereken yer derken sen neyi anlıyorsan Cemal, sen haklıymışsın... Gerçeklikler üst üste binmiş"

Sokağa çıkıp ilerlediler. Yasemin caddeye doğruyu hareket ettiğinde Cemal'in onunla gelmediğini fark etti ve durup yanına geldi.

" hadi gel benimle"

" buraya kadar Yasemin"

" nasıl yani, seni korumam lazım"

" hayatına devam et, Atamer ile mutlu ol... Ve lütfen artık yaşamın akışına müdahale etme"

" bu ne demek oluyor Cemal"

" bir daha görüşmeyeceğiz... Sen yoluna gideceksin bende yoluma... Hayatını yaşa... Ve Atamer'i uzak tut... Sana inanmak istiyorum"

" inanmak mı"?

" evet... Bana düzeltmek istediğini söylemiştin... Bu sözüne inanmak istiyorum..."

" sen ne yapacaksın Cemal, nereye gidebilirsin ki"

" bilmiyorum, Nergis ile kalabilir miyim, iki Cemal'in var olması imkânsız... Biri yok olmalı"

Yasemin duygulanmıştı.

" üzgünüm... Çok üzgünüm"

" sorun değil, artık ayrılmanın zamanı geldi gizemli kadın"

Cemal arkasını döndü ve yürümeye başladı. Yasemin, Cemal'in uzaklaşmasını seyrederken, aniden başına ağrı girdi. Nefes almakta zorluk çekiyordu. Bir eliyle başını tutarken diğer eliyle düşmemek için duvara yaslandı. Bir iki saniye öylece kaldı. Burnundan bir şey aktığını hissedip elini burnuna götürüp sildi. Eline baktığında bunun kan olduğunu fark etti. Gözü kararıyordu. Birkaç dakika sonra yavaş yavaş kendine gelmeye başladı. Etrafına bakındı. Şaşkın ve korkmuştu.

" neredeyim ben, burada işim ne... Atamer... Atamer hastanede, hemen gitmem lazım"

Yasemin oradan uzaklaştı.