25 ( BAŞLANGIÇ )

BAŞLANGIÇ BÖLÜM 74

74. BÖLÜM

22 MAYIS 1965

14.25

İSTANBUL / BEBEK PARKI

" Tekrar ne zaman görüşeceğiz"

Dedi Murat, Nergis'in ellerini sevgiyle tutarken.

"cumartesi çıkabilirim, ablam, biliyorsun..."

" evet ablan... Ona daha söylemedin değil mi"?

" zamanı var... Merak etme söyleyeceğim... Yeter ki sen beni sevmeye devam et"

" hayatımın sonuna kadar seni seveceğim Nergis"

Nergis duyduğu bu söz ile gülümsedi. Murat'ın yanından ayrılırken bank da oturan Murat'a defalarca baktı. Murat'ın içi içine sığmıyordu. Kendini dünyanın en mutlu erkeği görüyordu. Denize baktı.

" oturabilir miyim evlat"

Murat ona seslenen adama baktı.

" tabi buyurun "

Adam banka Murat'ın yanına oturdu.

" aşk güzel şey"

" efendim"

" aşk diyorum evlat... Güzel şey... Bende bir zamanlar bir kadına aşık olmuştum"

" anlamadım efendim"

" kusura bakma, az önce yanındaki küçük hanım, sevgilin zannetmiştim, bende az ilerde duruyordum, istemeyerek kulak misafiri oldum"

" ha evet, sevgilim... Yakında evleneceğiz"

" anlıyorum, yaşı küçük gibi duruyor... Babasından izin alabilecek misin"?

" umarım efendim... Ablası yardım eder diye düşünüyoruz"

Adam gülümsedi.

" eğer biraz tanıyorsam Demir Arnavut'u kimse kolay kolay ikna edemez"

" Demir Arnavut mu"?

" evet... Yani lakabı öyleydi ama sen herhalde Kemal adını biliyorsun... Nergis'in babasının adını bilmediğini söyleme sakın"

Murat şaşırdı. Korkmuş bir halde

" siz nereden biliyorsunuz"

" onunda, senin de babanın arkadaşıyım da ondan"

Murat birden ayağa fırladı.

" efendim inanın ben..."

Adam eliyle otur işareti yaparken bir yandan da gülümseyerek

" korkma evlat... Babalarınıza bir şey söyleyecek değilim... Tesadüfen buradaydım... Korkma otur... İki erkek muhabbet ederiz"

Murat adamın söylediklerine tam güvenmese de oturdu.

" efendim ben"

" tamam, evlat rahat ol... Bende genç oldum... Şansa bak ki bu parka gelmem pek... Sizi görünce hemen Nergis'i tanıdım ve tabi seni de"

" ne diyeceğimi bilmiyorum"

" okuyor musun"?

" evet efendim"

" güzel ne olacaksın"

" bilmiyorum ama fiziki seviyorum... Belki öğretmen olurum"

" anlıyorum... Bir abi öğüdü duymak ister misin?"

" tabiî ki lütfen"

" bence ertele... Aşk buz gibidir... Sıcağı gördü mü eriyip gider... Bu yaşta evlenirseniz, o da sen de, hayallerinizin peşinden koşamazsınız... Sana bakınca görebiliyorum"

" neyi efendim"

" bu ilişkinin sonunu"

Murat meraklandı.

" neymiş efendim"

" büyük bir ihtimalle her sonuçta onu bırakıp gideceksin... Bu senin kötü olduğun anlamına getirmez... Gözlerinden görebiliyorum... Senin ideallerin var... Sen okumalısın Murat... Kim bilir belki fizik profesörü bile olabilirsin"

" gerçekten mi... aslında bende çok okumak istiyorum"

" neyse tabi bu senin kararın, merak etme bu konuşma ikimizin arasında kalacak... Ve ben seni görmedim"

" teşekkür ederim... Evet, bu konuşma ikimizin arasında kalacak"

Adam cebinden bir kâğıt ve kalem çıkartıp bir şeyler yazdıktan sonra Murat'a verdi.

" bu benim telefon numaram... Genelde akşamları evde oluyorum ve adresim... Ne zaman bir şeye ihtiyacın olursa hiç çekinmeden arayabilirsin"

Murat kâğıdı aldı.

" tamam efendim"

Adam ayağa kalktı ve gitmeden önce

" ve aklında bulunsun... İyi bir eğitim her zaman ufkunu açar... Yurt dışında okumak istersen de yardımcı olabilirim... Tanıdıklarım var"

Murat'ın gözlerinin içi gülüyordu.

" gerçekten mi"?

" tabi evlat... Sana yardım etmeyeceğim de kime yardım edeceğim"

Adam oradan uzaklaşıp bir taksiye bindi. Taksiden inip iki katlı bir eve girip üst kata çıktı. Dairesine girdi. Üstünü bile çıkarmadan telefonun ahizesini kaldırıp numaraları çevirdi. Birkaç saniye bekledikten sonra

" alo... Evet... Tohum ekildi... Merak etme gözüm üstünde... Tamam... Kendine iyi bak Afet"

Telefonu kapattıktan sonra adam gülümsüyordu. Dışarıdan gelen sesi duydu. Biri ona bağırıyordu. Pencereyi açtı. Dışarıda bir genç vardı. Adam;

" hayrola, yine ne oldu"

" bugün maç yapacak mıyız"?

" tamam, evlat, geliyorum"

" büyüksün sen Yagop Abi"