25 ( BAŞLANGIÇ )

BAŞLANGIÇ BÖLÜM 58

58. BÖLÜM

30 EYLÜL 2015

20,45

İSTANBUL – TARABYA

Kemal dışarıda araba sesi duyunca

" Murat ile Mustafa geldi galiba, arabayı Murat'a vermiştim. Siz oturun... Ve Yasemin lütfen..."

" tamam tamam, Faruk abi zaten yol boyunca tembihledi"

Kemal kapıya gidip açtı. Önce içeri Murat girdi. Sonra elli yaşında, bir seksen boyunda, esmer, saçları gür, yakışıklı sayılabilecek bir adam içeri girdi. Üstünde lacivert bir takım elbise vardı. Kemal adama baktı.

" Mustafa... Kuzen"

" nasılsın Kemal"

Kemal ve Mustafa birbirlerine sarıldılar. Mustafa Kemal'e bakıp gülüyordu.

" sanki ayrılalı asırlar olmuş gibi ama aslında dündü"

" ne dedin Mustafa"

" hadi içeri geçelim"

Kemal Mustafa'nın söylediklerinden bir şey anlamamıştı. Salona geçtiklerinde kapıdan giren üç kişi ile salonda onları karşılayan üç kişi birbirlerine bakıyorlardı. Yasemin ve Cemal, Murat'a için için kızgınlıkla bakarken, Mustafa mutlu bir ifadeyle Yasemin'e bakıyordu. Kemal;

" tanıştırayım Murat zeybek ve oğlu Mustafa Zeybek"
Yasemin;

" başın sağ olsun Mustafa, annen için çok üzüldüm. Onu tanıma şerefine sahip olmuştum iyi bir kadındı"

Mustafa gülümsedi.

" Nergis iyi bir kadındı, hatta oğlu için canını verecek kadar. Evet, artık hepimiz de buradayken neden daha önemli şeyleri konuşmuyoruz... Seni görmek çok güzel Yasemin. Seni o kadar çok özlemişim ki"

" efendim" dedi Yasemin. Mustafa'nın konuşmasından afallamıştı. Odada ki herkes şaşkındı.

Mustafa Yasemin'e yaklaşıp gözlerinin içine baktı.

" seni ne kadar çok sevdiğimi seni kaybettiğimde anladım."

Yasemin'in yanına gelip elini tuttu. Herkes olan biteni, şaşkın gözlerle seyrediyordu. Hatta Faruk'un ağzı açık kalmıştı şaşkınlıktan.

" seni bir daha bırakmayacağım, ne seni, ne de çocuğumuzu"

Yasemin, Mustafa'nın elini tutmasıyla irkildi. Mustafa'nın gözlerine bakıyordu. Ağzından tek bir cümle dökülebildi.

" Atamer... Ama bu nasıl olabilir ki"

" Mustafa oğlum bu ne biçim bir şaka"

Diyerek Mustafa'nın yanına geldi Murat. Kemal de kızmış bir şekilde

" kuzen annenin cenazesinde bu ne nasıl bir davranış hem de Yasemin'e"

Mustafa Yasemin'in elini bırakıp ona göz kırptıktan sonra Murat ile Kemal'e döndü.

" Murat önce sen bir otur, seni en sona bıraktım. Seninle işim uzun... Kemal sana gelince, Cihangir'deki konuşmalarımızı özledim... O ev duruyor mu?

Kemal gözleri irileşmiş bir halde sözleri ürkekçe

" duruyor... Da sen bunu nereden..."