Tylko (nie) on ✔

Rozdział 22

Z każdym kolejnym dniem coraz bardziej zbliżałam się do Elliota. Myślę, że jemu też musi zależeć skoro spędza ze mną czas. Często razem po szkole chodziliśmy do mojego lub do jego domu. Wychodziliśmy do kina, zdaje mi się byliśmy na etapie przyjaciół tylko, że ja czułam do niego więcej niż przyjaźń. Nie chciałam popsuć tego co jest między nami dlatego bałam się powiedzieć mu że coś do niego czuje. Wolę mieć go jako przyjaciela niż nie mieć go wcale. Tydzień przeleciał naprawdę szybko. W czwartek dowiedziałam się od Laury, że wyjeżdża ze swoim chłopakiem - tak Olivier to jej chłopak - i jego znajomymi na biwak nad jezioro. Prosiła mnie, żebym i ja pojechała ale tak szczerze nie miałam na to ochoty. Ale jak to wiadomo Laura przekupiła mnie tym, że Elliot też jedzie i wkońcu jej uległam. Przyjaciółka tak napaliła się na ten wyjazd, że i ja nie mogłam doczekać się piątku. Po lekcji szybko udałam się do domu, musiałam się spakować i co najważniejsze porozmawiać z moja mamą. Teraz niecierpliwie czekam na jej powrót z pracy, czas dłuży mi się niemiłosiernie. Robiłam już wszystko oglądałam telewizję, gadałam z Laurą a nawet poszłam pobiegać. Gdy leżę na kanapie i oglądam kolejny odcinek Dr. House szłyszę odgłos przekręcanych kluczy. Biegiem żucam się w stronę mojej rodzicielki i wyrwam jej torby z zakupami pod pretekstem pomocy. Mama jednak jest bystrą kobietą i odrazu orientuje się o co chodzi.
- Co tym razem ode mnie chcesz? - pyta mama.
- Yyy.. nic - mówię.
- Nic? Jesteś tego pewna? - pyta z uniesioną brwią.
- Oj no dobra. Laura jedzie na taki wyjazd na weekend i chce mnie ze sobą zabrać - mówię.
- I? - pyta po raz trzeci. Zaraz dostanę szału, ona robi to specjalnie.
- I ja zgodziłam się jechać - mówię niepewnie.
- Aha ty się zgodziłaś - mówi spokojnie.
- No mamo proszę zgódź się! Będę grzeczna no i będę tam z Laurą. Proszę! Proszę! - mówię błagalnie. Mama patrzy na mnie i po chwili wypowiada tylko jedno słowo.
- Tak - uśmiecha się ciepło.