Saranghae, BAEKHYUN!

SB:33☆ Goodbye

TAEYEON's POV

Nakakunot ako nang noo habang nakatingin kay Vincent na nakapamulsa at mukhang may hinihintay sa tapat nang Ballet Hall, kakatapos lang kasi nang graduation at naisipan naming girls na mag celebrate, Dahil alam naman namin na matapos lang ang araw na'to ay magiging busy na kaming lahat.

Nakaset na ang lahat, Both Baekhyun and I will be the new rulers of our new owned company. Aside from that, itutuloy kopa ang pag aaral ko, I just took Nursing pre-med, at gusto kopang ipursue para maging doctor, ganun din naman ang gagawin ni Baekhyun.

Mahirap, Pero kakayanin. Para rin naman 'to sa future namin eh.

Hindi ko nalang pinansin si Vincent at dumiretso sa restroom, pakiramdam ko kasi masusuka ako. Pilit kong iniisip kung ano ba yung mali kong nakain kagabi, pero parang wala naman.

Sigh. napahawak ako sa Sink, I tried to vommit but nothing comes out from my mouth. Napakagat ako sa ibabang labi ko at pumikit nang mariin. Pakiramdam ko nasusuka ako pero hindi naman. After kong mag gargle, naghugas ako nang kamay at saka inilapat ang likod ko sa pinto, medyo nahihilo kasi ako.

Paglabas ko ay naabutan ko si Jiyoung na nasa tapat nang pinto nakapamulsa ito at mukhang hinihintay ako. Huminga ako nang malalim at hindi pinahalata sakaniya na nahihilo ako.

"Jiyoung, were you waiting for someone?" kunot-noong tanong ko, Sa Jeju pa kasi ang huli naming pag uusap at wala kaming maayos na kasunduan. "I was actually waiting for you." hinawakan niya ang balikat ko pero mahina ko namang inialis ang kamay niya.

"I need to tell you something." lalong kumunot ang noo ko. "I actually need to talk to you too." hindi kona siya hinintay pang makasagot, inunahan ko na siyang mag lakad. Tahimik lang siyang sumunod saakin.

Naramdaman konaman ang pagkawala nang hilong nararamdaman ko, baka epekto lang nang pagpupuyat ang pagkahilo ko kanina.

Huminto ako sa likod nang library na may mini garden, umupo ako sa isa sa mga bench dun at pinat yung gilid ko para paupuin siya.

"You first." Inabutan niya ako nang iced amerikano, tinanggap ko naman iyon. "Taeyeon, I want to apologize for my mistakes. Kung minsan nagugulat kita because of my foolish acts." Pinat ko naman ang balikat niya. "Yun 'ba?" natawa ako nang mahina, ang cute kasi nang ekspresyon niya. "Wala na yun, Alam konamang nang-aasar ka lang e." Nagpeace sign pa ako.

"Taeyeon, I also wanted to say my proper goodbye." Napatigil ako sa pagswing nang paa ko sa lupa at tumingin nang diretso sakaniya. "What do you mean goodbye? Goodbyes are only for people who will never comeback, patawa kanaman e, graduates lang tayo but you are still someone special to me." Hinampas kopa nang kaunti ang balikat niya. Kinabahan naman ako dahil naka straight face siya at seryoso ang ekspresyon niya.

"Taeyeon, You know i love you. Right?" napatikom ako nang bibig dahil sa binitawan niyang salita, nagustuhan ko naman siya noon. Pero hindi ko talaga kayang suklian ang pagmamahal niya, dahil may mahal na akong iba. Si Baekhyun yun. "You're making me nervous." yun nalang ang nasabi ko, hindi ko alam kung anong gusto niyang ipoint.

"I'm letting you go, please be happy with him." napaawang ang labi ko dahil sa sinabi niya, para akong nabunutan nang tinik dahil sa mga salitang binitawan niya. Pero naguilty naman ako dahil sa ekspresyon niya.

Hinayaan ko siyang hawakan ang kamay ko. "Taeyeon, I'm leaving for France, at hindi na ako babalik pa. I just wanted to remind you for the last time, that before him, There was me who... loved you, loving you, loves you and will always love you. Please be happy with him, Your happiness is my happiness." naramdaman ko nalang ang mga luha na tumutulo galing sa mata ko at niyakap siya nang mahigpit.

"Jiyoung, bakit ka aalis?" halos wala nangang lumabas na boses mula sa bibig ko. "Don't cry for me, I'm not worthy of those precious tears." kinuha niya ang panyo sa bulsa niya at iniabot saakin.

"Answer me, bakit ka aalis? for what?" para akong batang inagawan nang lollipop kung humagulgol, Mahalaga si Jiyoung saakin bilang kaybigan. "I'm going to newyork to make my dreams come true." binigyan niya ako nang isang malumanay na ngiti.

"I love you Taeyeon." hinawakan niya ang balikat ko. "I'm not in the position but, No matter what happens, please... Please believe only in Baekhyun and his words, fight for him no matter what, he loves you."

Napapikit ako nang mariin nang maramdaman ko ang paglapat nang labi niya sa labi ko. matapos nun ay narinig ko ang unti unting palayong tunog nang sapatos niya.

Idinilat ko ang mga mata ko at wala na siya sa paningin ko. Huminga ako nang malalim at tumayo na'rin.

Mabagal ang mga hakbang na nagawa ko papunta sa mga kaybigan ko. Pinunasan ko ang mga luha ko.

"Taeyeon, are you alright?" napalingon ako bigla kay Xiumin. "Okay lang ako." sinubukan kong ilibot ang paningin ko para hanapin si Jiyoung pero wala na siya. Siguro'y umalis na.

Napakagat ako sa ibabang labi ko nang makita ko si Baekhyun na nakaakbay kay Sulli habang kausap niya ang sa tingin ko'y mga magulang ni Sulli.

Umiwas ako nang tingin at pilit inalala lahat nang mga katagang sinabi ni Jiyoung. Sigurado akong may alam siya sa mga nangyayari, pero paano at bakit?

Naisipan naming dumiretso sa bahay ni Suho para mag sleepover, kaming girls at kasama ang mga boys. Total ay malaki naman ang bahay nila Suho at marami silang rooms, ayon kay Kris.

"Taeyeon, Is something bothering you?" tanong ni Luhan at tinabihan ako sa sasakyan, busy kasing makipag usap si Tiffany kila Seohyun. "Huh? Wala, bakit mo naman natanong 'yan?" umiling naman siya nang mahina. "You look bothered." napatingin ako sa bintana at hinantay si Baekhyun. "Lay bilisan mo at magdrive kana, di daw sasabay si Baekhyun." para akong nanlumo dahil sa sinabi ni Chanyeol.

********

A//N;

ANNYEONG~~ 💜💜💜
VOTE,COMMENT AND BE A FAN!✨