HER NE OLURSA OLSUN

57 11 1
                                    

CAN'IN AĞZINDAN;

Güneş ve Kaya'yı el ele görünce sinirim bozulmuştu. Güneş benimdi evet ona yalan söyleyedim tamam ama oda beni uyuşturucu kullandığım için yargılayamazdı. Hiç değilse gelip bana sorabilirdi.

Kaya benim kardeşimdi ama bana ihanet etmişti. Bunun bedelini ona ağır ödetecektim. Melis benim kardeşimdi şuan her ne kadar onun duygularıyla oynasamda bu gerekliydi.

Kaya ve Güneş'in geleceğini biliyordum. Ve bunun üzerine gidip Melis'e doğum günü hediyesi olarak çıkma teklifi etmiştim. Zaten benden hoşlandığını hissedebiliyordum hemen kabul etti.

Kaya ve Güneş gelmeden yaklaşık iki saat önce Melis ile birlikte onlara gelmiştik. Annesi ve babası iş gezisi için İspanya'ya gitmişlerdi.

Güneş benim Güneş'imdi. Ama o Kaya şerefsizi benim güzelimi ellerimden almıştı. Lan Kaya benim kardeşimdi. Ona kardeşim dediğim her dakika için kendimden nefret ediyorum.
Belki Güneş'i o eve götürmeseydim o şerefsizle hiç karşılaşmazdı. Şerefsiz bide komadakilerin gerçek olduğunu söyledi lan kıza şimdi ben bi şerefsiz herifi öldürmeyip napayım.

Uyuşturucuyu bırakmaya çalışıyordum. Hatta başarmama az kalmıştı. Melis'in yanından ayrıldıktan sonra eve gittim.

Güneş'in odası hala aynı kokuyordu. Güneş gibi. Yatağını açtım ve yattım. Evet şuan Güneş'in değdiği herşeye değmek istiyordum. Herşey onun gibiydi. Onun gibi kokuyordu herşey.

Güneş'in yastığına sarıldım ve yatakta yan bir şekilde yatmaya başladım. Yatağın yanındaki komidinin üzerindeki deftere gitti gözüm. Elime aldım ve kokladım. Siz buna delilik deseniz bile aşk buydu işte. Defterin sayfalarını açtığımda bunun Güneş'in günlüğü olduğunu anlamam zaman almadı.

Ilk sayfasını açtım ve sesli bir şekilde okumaya başladım. "Merhaba ben Güneş. Bundan sonra sen benim günlüğümsün. Şimdi içinden neden bu kadar drli bir sahibim var diyebilirsin. Haklısın delidir ruhum. Sen hiç aşık oldun mu sevgili günlük. Ben oldum hemde çocukluk arkadaşıma. Kardeş dediği kişiye aşık olur muydu insan ? Olurdu işte olurdu. Can işte benim ilk aşkım. Tabiki ailemden sonra. Çok seviyorum be onu. O benim Can'ımdı. Benimdi işte her ne olursa olsun benimdi. Küçüklük hayalim lan o benim. Of neyse işte onu çok seviyorum. Şimdi görüşmek üzere. "

Ilk sayfayı okumamla göz yaşlarımı tutamadım. Elimin tersiyle akan göz yaşlarımı sildim. Elimdeki defteri yerine koydum ve odasında bulunan balkona çıktım. Sandalyeye oturdum ve gökyüzünü izlemeye başladım.

Hava çoktan kararmıştı. Bahçeye bakınca aklıma Güneş'in o hamakta uyuyuşu gelmişti. Gözümden akan yaşları önemsemeden gülümsedim.

Kim bilir Güneş şuan o şerefsizle ne yapıyordu. Güneş'in o şerefsizle aynı evde kalmasına bile izin vermemem gerekirdi. Oturduğum sandalyeden kalktım ve odama yöneldim. Dolaptan siyah kot ve lacivert beyaz kareli gömleğimi çıkarttım. Giyindikten sonra gömleğimin kollarını sıvadım ve spor ayakkabılarımı giyip evden çıktım.

Şuan nereye gidiyorsun diye sormayın çünkü Güneş'in yanına gidiyorum. Onu o şerefsizle aynı evde bırakamam. Kaya benim bir iki gün önce kardeşim olduğu için neredeyse gittiği tüm mekanları bilirdim.

Arabayı Kaya'nın dağ evinin önünde durdurdum. Acaba Güneş bana çok mu kızmıştı? Güneş'in komadayken yaşadığı herşey gerçekti. Ama ona gerçek olmadığını söylemiştim. Çünkü ona gerçek olduğu söylersem olay büyürdü.

Arabadan indim ve kapıyı yumruklamaya başladım. Saat gece yarısıydı ama Güneş'e ihtiyacım vardı. Kapıyı Güneş açmıştı. Makyajı akmış , pembe ayıcıklı pijamalarıyla çok tatlı görünüyordu. Yaklaştım ve Güneş'e sıkıca sarıldım. "Can dokunma bana." Diye son sed bağırmıştı.

Güneş'e ihtiyacım vardı. Beni istemiyordu ama o benim kaderimdi." Güneş konuşmamız lazım. " dedim kulağına eğilerek." Can git senden korkuyorum." dedi ürkek bir sesle. Ne yani Güneş benden korkuyormuydu. Benim sevdiğim kadın benden korkuyordu. Gözümden akan yaşları önemsemeden " Güneş sana ihtiyacım var lan. Ben sana ne zaman zarar verdim." dedim ağlamaklı sesimle.

"Can bana yalan söyledin sen." dedi kendinden emin bir şekilde.

Lan.ben bu kızı nasıl kırdım. Ona yalan söylememeliydim ama buna mecburdum. " Güneş mecburdum gel evimize gidelim her şeyi anlatıcam." dedim yalvarır bir sesle.
" Can git istemiyorum. " diye bağırdı.

Kucağıma aldım ve arabaya ilerlemeye başladım. Güneş sırtıma yumruk atıyordu. Ama onu yakalamışken kaybedemezdim.

GÜNEŞ'İMHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin