Ακουω εναν ενοχλητικο ηχο... Επιμενει ... Ανοιγω τα ματια μου διστακτικα , το φως στο παραθυρο μου με τυφλωνει και τα κλεινω ενστικτωδώς. Ο ενοχλητικος ηχος ειναι το ξυπνητηρι μου. Μονο που οταν αποφασιζω να το κλεισω συνηδητοποιω οτι πρεπει να παω σχολειο. Σηκώνομαι απο το κρεβατι και με αργα βηματα πηγαινω προς το μπανιο. Αφου τελειωνω με τις πρωινες μου αναγκες πηγαινω στο δωματιο και ανοιγω τερμα και το αλλο πατζουρι του παραθυρου μου.
Καθως το ανοιγω σκαλωνει το μανικι της μπλουζας μου στη γωνια απο το πατζουρι. Γαμωτο! Γιατι να το παθαινω καθε πρωι αυτο; Εχω χαλασει ποσες πιτζαμες ετσι! Ασυναισθητα βριζω τον εαυτο μου δυνατα γι'αυτο. Αφου καταφερω να βγαλω το μανικι μου απο εκει χωρις ουτε μια τρυπα , η ματια μου επεσε στο απεναντι μπαλκονι. Τον ειδα...
Ηταν εκει τοση ωρα! Με κοιταζει με εξεταστικο βλεμμα ... Τι ζορι τραβαει ο καινουριος απεναντι; Γιατι νιωθω τοσο αμηχανα; ουτε καν τον ξερω!! Νομιζω εχω αρχισει να κοκκινιζω. Τερμα το αστειο. Κλεινω γρηγορα το παραθυρο και την κουρτινα μου. Η καρδια μου χτυπαει γρηγορα. Γιατι μου προκαλει τοση αναστατωση ενας ξενος; Πλησιαζω ξανα προς το παραθυρο...ομως εχει φυγει.
Αποφασιζω να ντυθω και να μην δωσω αλλη σημασια σε αυτο που εγινε. Φοραω το αγαπημενο μου μπορντο φουτερ, το τζιν μου και τα μαυρα μποτακια. Ετοιμασα την τσαντα μου και κατεβηκα στην κουζίνα. Οπως καθε πρωι φτιαχνω το πρωινο μου αφου οι δικοι μου εχουν φυγει πιο νωρις για την δουλεια και ο αδερφος τετοια ωρα κοιμαται. Οταν συνηδητοποιω τι ωρα ειναι σηκονομαι γρηγορα απο το τραπεζι αρπαζω μπουφαν κλειδια και τσαντα και κατεβαινω οπως οπως τις σκαλες.
"Αμαν ρε Βανεσα γαμω...θα αργησουμε παλι την πρωτη ωρα!" μου λεει νευριαζμενη η Βαλερια. Καθε πρωι μαζευομαστε εξω στο δρομο και πηγαινουμε ολες μαζι στο σχολειο με τα ποδια αφου ειναι πολυ κοντα στη γειτονια μας.
"Συγνωμη,συγνωμη δε θα ξαναγινει"της λεω απολογιτικα
"Ναι ,ναι ξερω το δικο συ 'δε θα ξαναγινει' " μου λεει ειρωνικα ...εχει κι ενα δικιο. Ποιος ακουει τον φυσικο μας να λεει
"Μαρινακη Παππα Σταμου παλι αργησατε;;"
YOU ARE READING
When I Lost My Memories.
Teen FictionΗ Βανεσα ειναι μια 18χρονη ομορφη κοπελα που ζει με τους γονεις και τον μεγαλύτερο αδερφο της στην Θεσ/νικη . Ειναι στην τελευταια ταξη του λυκειου και περιμενει πως και πως να ξεκινήσει τις σπουδές της.. εχει δυο πολυ καλες φιλες που ειναι σαν αδερ...
