Αρχισα με τη σειρα μου να κουναω τους γοφους μου , τον ακουσα να παιρνει βαθια ανασα και υστερα συνεχσα αλλα λιγο πιο αργα.
"Βανεσα... μη.." ειπε αλλα του εδωσα ενα φιλι αποστωμονοντας τον..
Δεν εδειξε να ενοχλειται , αλλα σε λιγο με εσμπροξε προς τα πισω αργα, τυλιγοντας τις παλαμες του στους ωμους μου.
"Ειναι σαν να με βασανιζεις.. " μου ειπε με ματια που γυαλιζαν .
"Νομιζω πως ειναι ωρα για υπνο , δε νομιζεις?" ειπα και του χαμογελασα ενω εβαζα την μπλουζα μου. Καθομουν ακομα επανω του.
Δεν απαντησε , αντιθετως ενιωθα το βλεμμα του επανω μου , παρατηρουσε την καθε μου κινηση . Κατεβηκα απο πανω του και παρατηρησα να κανει εναν μορφασμο, δυσαρεσκειας.
Ξαφνικα αρχισα να νιωθω αμηχανα, δεν ηξερα το λογο. Ισως γι αυτο που μολις συνεβει μεταξυ μας . Δεν ηταν ομως η πρωτη φορα, γιατι ενιωθα ετσι? Εχουμε περασει τοσα πολλα οι δυο μας που κανονικα καθε αλλο παρα ντροπη και αμηχανια θα επρεπε να νιωθω. Κι ομως τα ενιωθα αυτα κι ακομα περισσοτερο.
Με κοιτουσε ακομα το ενιωθα. Αυτο με εκανε να ντρεπομαι περισσοτερο. Ετσι εκανα το πρωτο πραγμα που μου ηρθε στο μυαλο . Πηγα ως το μπαλκονι μαζεψα τα πιατα που τρωγαμε την μακαροναδα προηγουμενως και αφου διεσχησα το σαλονι χωρις να τον κοιταξω εφτασα στην κουζινα. Οσην ωρα επλενα και τακτοποιουσα τα πιατα σκεφτομουν οτι ειχε γινει μεταξυ μας. Δεν ηξερα αν επρεπε να χαρω η οχι ,σιγουρα καποιος αν ακουγε αυτες τις σκεψεις θα μου ελεγε πως ειμαι τρελη, αλλα πραγματικα δεν ηξερα πως να αντιδρασω .
Πηγα ξανα προς το σαλονι. Τον πλησιασα , ειχε ξαπλωσει και ειχε αποκοιμηθει. Μα ποτε προλαβε.. Λυπηθηκα να τον ξυπνησω, ετσι τον σκεπασα με το σεντονι μου και υστερα πηγα μεσα να παρω ενα καινουριο για μενα. Ξαπλωσα κ εγω απο την αλλη μερια του καναπε. Τα κεφαλια μας σχεδον ακουμπουσαν απο την πανω πλευρα , καθως ο καναπες ειναι γωνιακος.
Επαιζα ξανα και ξανα στο μυαλο μου την συζητηση μας . Κανονικα θα επρεπε να πεταω απο χαρα αυτη τη στιγμη , και να μη μπορω να κοιμηθω . Αλλα εγω δεν μπορουσα να κοιμηθω για αλλον λογο.
Αν το σκεφτω καθαρα, σιγουρα καταλαβα οτι μ'αγαπαει ακομα, σιγουρα καταλαβα οτι με θελει ακομα, αλλα δε θυμαμαι να το ειπαμε καθαρα , δε θυμαμαι να το ειπαμε εξω απ'τα δοντια και χωρις να το φερνουμε γυρω γυρω, τελικα ειμαστε η οχι μαζι?
YOU ARE READING
When I Lost My Memories.
Teen FictionΗ Βανεσα ειναι μια 18χρονη ομορφη κοπελα που ζει με τους γονεις και τον μεγαλύτερο αδερφο της στην Θεσ/νικη . Ειναι στην τελευταια ταξη του λυκειου και περιμενει πως και πως να ξεκινήσει τις σπουδές της.. εχει δυο πολυ καλες φιλες που ειναι σαν αδερ...