When I Lost My Memories.

part 17

Σκουπιζω αμεσως τα δακρυα μου και Σηκωνομαι στα γονατα για να μπορω να βλεπω καλυτερα. τοποθετει ξανα οπως την αλλη φορα ενα μπουκαλι με το ποτο στο μικρο στρογγυλο τραπεζακι κι εκεινος παιρνει θεση στην καρεκλα του. Γεμιζει το ποτήρι του και πινει μια γουλια. Στη συνεχεια στρεφει το βλεμα του προς το παραθυρο μου . Δεν ειχε καταλαβει τοση ωρα πως τον παρακολουθω. Μολις το συβνηδιτοποιει κοκαλωσε... δεν περιμενε να με δει. Οι ματιες μας κλειδωθηκαν και νιωθω ξαφνηκα πως η καρδια μου θα βγει εξω απο το σωμα μου ! Δεν περνει κανεις το βλεμα του , μεχρι που κανω εγω την αρχη. Βγαζω τα ακουστικα μου και ανοιγο λιγο το παραθυρο ωστε να μη μπει ο κρυος αερας και κρυωσει η Στελλα .εισπναιω τον αερα και κανω πως κοιταω τ' αστερια . Τωρα στ'αφτια μου ηχει το τραγουδι " Firestone" .Βγασω τα ακουστικα απο το κινητο μου ετσι ωστε να παιζει η μουσικη δυνατα και να ακουει τους υπεροχους στοιχους του. . ΣΤην συνεχεια ενωνω τα χερια μου και ακουμπαω το πιγουνι μου κοιτοντας το κενο. Νιωθω την ματια του να καιει το δερμα μου. Παρατησει την καθε μου κινηση . Κι εκει που δεν το περιμενεις..

" Αυπνιες;; " Τον ακουω να λεει λιγακι φωναχτα για να ακουστει.

Τι? Μολις μου μιλησε??

"Συγγνωμη τι ειπες;" Κανω πως και καλα δεν ακουσα τι μου ειπε λογο την μουσικης ομως στην πραγματικοτητα κομπλαρα και δεν ηξερα τι να πω.

"Λεω αυπνιες;" Με ξαναρωταει με την υπεροχη γλυκια φωνη που εχει .

Τον κοιταζω μεσα στα καταγαλανα ματια του και προσπαθω να συγκεντρωθω για να απαντησω στην ερωτηση του.

"Εεε... Ναιι, αυπνιες." του λεω και του χαμογελαω αμηχανα. Χαμηλωνω λιγακι το κεφαλι μου για να μη δει το εντονο κοκκίνισμα που σιγουρα ειναι εντονο πια στα μαγουλα μου. Ωωω , Βανεσα συνελθε!! Πως θα σε δει ,μεσα στο σκοταδι?

"Εσυ ? Αυπνιες?" Των ρωταω διστακτικα.

Ενα αχνο χαμογελο σχηματιζεται στο προσωπο του ενω πινει μια γουλια απο το ποτο του.

"Μμμ...Μπορεις να το πεις κι ετσι."Μου απανταει ολο σιγουρια .

Ωραια,και τωρα τι? Αυτο ηταν? Οχι Βανεσα ... πρεπει να βρεις κατι εξυπνο να πεις.

"Πολλα αστερια εχει σημερα..." Γαμωτο , γαμωτο , γαμωτοοο !!!! Αυτο ηταν το εξυπνο που θα ελεγες Βασενα?? Τι σου ηρθε να του πεις για τ'αστερια? Που σαι Βαλερια να καμαρωσεις τα χαλια της κολλητης σου !!!

Παρ'ολα αυτα ομως κανει κατι που δεν το περιμενα! Αφηνει το ποτο του στο τραπεζακι και σηκωνεται ορθιος. Τοτε παρατηρω τα ρουχα του. Φοραει μια γκρι φορμα και την μαυρη του ζακετα με κουκουλα που του παει τρελα! Περπαταει ως τα καγκελα και στηριζει το κορμι του με τους αγκωνες του πανω σε αυτα. Στρεφει το κεφαλι του στον ουρανο. Δεν περνω τα ματια μου απο πανω του . Βανεσα... Ξεκολλα καρφονεσαιι !!

"Πραγματι ... Παντα σου αρεσαν τ'αστερια" Λεει ολο σιγουρια.

Αυτο τι ηταν? Πως ξερει αυτος τι μου αρεσε και τι οχι ?

"Συγγνωμη;" ρωταω. Μμμ... τωρα μου ξαναερχεται η σκεψη μηπως ειναι ψυχακιας.

"Χαλαρωσε" Λεει γιατι βλεπει αμεσως πως τσιτονομαι . " Δε σε παρακολουθω . Ενα συμπερασμα εβγαλα , απο τον τροπο που τα κοιταζεις. Μαλλον παντα σου αρεσαν τ'αστερια. Κανω λαθος;" Αυτο ηταν , κι ετσι με αποστομωσε .

"Εε... Ο-οχι εμμ..παντα μου αρεσαν..." τραυλιζω . Ηληθιαα... Θελω τοσο πολυ να ανοιξει η γη και να με καταπιει . Χαμηλωνω το κεφαλι μου στο εδαφος. Τι να πω αλλο τωρα εγω? Καλυτερα να το βουλωσω!

Περναν καποια λεπτα σιωπης , που νομιζω και νομιζω πως και οι δυο θελουμε να την σπασουμε αλλα δεν κανει κανεις την αρχη.

Το νιωθω πως ολη αυτη την ωρα με κοιταζει εντονα.

"Βανεσα..." Ακουω να λεει το ονομα μου και νιωθω οτι ζαλιζομαι ... Το λεει τοσο γλυκα.

"Ναι;" τον προτρεπω να συνεχισει ενω η καρδια μου χτυπαει ακομα πιο δυνατα.

"Καληνυχτα" Μου λεει και μου χαμογελαει τοσο γλυκα Πρωτη φορα βλεπω αυτο το υπεροχο χαμογελο.

Του χαμογελαω κι εγω οσο πιο γλυκα μπορω και του λεω "Καληνυχτα ... Μαρκο."

Εκεινος κανει μεταβολει και μπαινει στο σπιτι αφηνοντας πισω το ποτο του .

*Αυτο ηταν , ελπιζουμε να σας αρεσε και ερχεται και σε λιγο επομενο*