When I Lost My Memories.

Part 37

Όταν φτάσαμε στο γνωστό μπαράκι που κλείσανε για το πάρτυ , ηταν αδειο. Λογικό δηλαδή γιατί ήρθαμε νωρίτερα για να οργανοθουμε. Μετα απο λίγο έφθασαν κάποια αλλά κορίτσια που θα μας βοηθούσαν με την οργάνωση. Τρια κορίτσια (εγώ ή Βαλερία και ή Στέλλα) θα κάθονταν στην πόρτα για να μαζεύουν τα χρήματα να δίνουν ρέστα και να μοιράζουν τα κουπόνια για τα ποτά. Άλλες δυο κοπέλες κι ενα αγόρι παλι της τάξης μας ηταν υπεύθυνα για τον στολισμό. Όταν λέω στολισμό, εννοώ πως τοποθέτησαν κεριά στα τραπέζι, κόλλησαν σε εναν τοίχο το όνομα του σχολείου και τους διοργανωτές αλλά και συνεννοήθηκαν με τον Deej για τα τραγούδια και με τον Barman για τα ποτά.
Τα πρωτα παιδιά κατεύθασαν και πήραμε γρήγορα θέση δίπλα στην πόρτα. Τα καλοσορησαμε με πλατιά χαμόγελα ενω τους διναμε τα κουπόνια τους.
Σιγά σιγά ή αίθουσα πλημμύρησε απο παιδιά της ηλικίας μας απο διάφορα σχολεία που είχαν πληροφορηθεί για το πάρτυ, ενω ο Deej άρχησε να παιζει δυνατή μουσική. Γρήγορα ή ατμόσφαιρα άλλαξε, ιδρωμενα κορμιά χορεύουν στην πίστα, ζευγαρακια φιλιούνται σε απόμερες γωνίες ενώ ο Barman δεν προλαβαίνει να γεμησει τα ποτήρια και τα σφηνάκια.
Χαζευα στην πίστα και κουνιομουν ελαφρά με τον ρυθμο της μουσικής του τραγουδιού "Ocean drive " , κάποια στιγμη με σκουνταει ή Στέλλα και μου φωνάζει στο αυτί για να ακούσω.

"Την βλέπεις την πουτανα την Φαιδρα πως κουνιεται; Έλεος δηλαδή λιγάκι τσίπα δεν έχει; "

Τοτε το προσεξα. Το πρωην αγόρι μου ο Ραφαήλ να είναι στην άκρη της πίστας μαζί με το ξεκωλλο την Φαίδρα και να χορεύει προκλητικά μπροστά του. Χριστέ μου τι αποκρουστικό θέαμα! Μια μέρα θα γίνει ή δουλεια σου αυτή κοπελίτσα μου, σκέφτηκα. Κακίες..
Φοραει ενα κολλητό στραπλες μαυρο φορεμα με πανηψηλες μαύρος γοβες, έντονο μακιγιάζ με κόκκινα χείλη και ισιωμενο μακρυ μαλλί.. Ε συγγνώμη.. εσάς τι σας θυμίζει? Δε σκέφτηκατε αυτό που σκέφτηκα?
Ενω χαζευα τον χώρο δεν κατάλαβα πως ή πόρτα είχε ανοίξει και κάποιος είχε μπει μέσα. Μονο όταν με σκουντηξε ή Στέλλα και μου έδειξε προς το μέρος του κατάλαβα την παρουσια του.
Γυρησα και τον κοίταξα βαθειά μέσα στα γαλάζια ματια του. Δεν φαίνονταν καλά μέσα στο σκοτάδι της αίθουσας όμως απολάμβανα την οπτική αυτή επαφή. Έχουμε μέρες να βρεθούμε σε τόσο μικρή απόσταση ο ένας με τον άλλον και κομπλαρω αρχικα. Βγάζει μερίκα χρήματα απο την τσέπη του παντελονιού του και με ρωτάει..

"Ποσο είπαμε πληρώνουμε;"

"Εμμ.. 5€ απλα για να μπεις και αν θες δίνεις 7€ και παίρνεις τσαμπα ενα ποτό της επιλογής σου. Οτι άλλο πάρεις το πληρωνεις στο μπαρ. " λέω με μια ανάσα χωρίς βέβαια να τον κοιτάζω, πηγαίνοντας λίγο πιο κοντά του για να μπορεσει να με ακούσει μέσα στη βαβουρα.