Ετσι λοιπον οπως καθομαι κοιτοντας την θαλασσα και περνώντας απο το μυαλο μου πολλες σκεψεις , ακουω ενα ερωτευμενο ζευγαρακι να λεει γλυκολογα ο ενας στον αλλον περνοντας απο μπροστα μου..
Χαμογελαω με αυτα που ακουω , μεχρι που το συνηδιτοποιω .. η φωνη του αγοριου ειναι γνωστη.τοσο γνωστη που...
"Ραφαηλ;;" Φωναζω τρομοκρατημενη. Γυρίζει προς το μερος μου και μολις το συνηδιτοποιει χανει για λιγο το χρωμα του. Ειναι με την Φαιδρα , το τσουλακι του σχολειου και κυριως της ταξης μας.
"Βα-Βανεσα;;;" τρευλιζει. Νιωθω την γη να χανεται κατω απο τα ποδια μου, δε μπορω να το πιστεψω ! Εκεινος που την εβριζε για το στιλακι της και για τον τροπο που κουνιεται στους αλλους , τωρα ειναι μαζι της? Εκεινος που μου ελεγε οτι με αγαπαει και πως θα το κανει για παντα τωρα με προδωσε? Μου ειχε υποσχεθει πως δε θα με πληγωνε ποτε!! Προφανώς ολα αυτα ηταν ενα ψεμα..
Θελω τοσο πολυ να τον βρισω , να τον χτυπησω , να τον πεταξω στην θαλασσα και μετα να κλαψω...να κλαψω ως αυριο... Το επεξεργαζομαι λιγακι στο μυαλο μου, κριμα και η καημενη η θαλασσα τοσα αποβρασματα ξεβραζει καθε μερα τι το θελει κι αλλο ενα?
"Σου το χα πει να της το πεις απο καιρο" πεταζεται και το τσουλακι. Οπα... τι εννοει 'απο καιρο' ?!? ποσο καιρο ειναι μαζι? Σηγρατησε τα νευρα σου Βανεσα , λεω στον εαυτο μου. Δεν κανω καμια απολυτως κινηση, αντιθετως γυριζω την πλατη μου γιατι δεν θελω να δουν τα δακρυα μου που τωρα πια τρεχουν σαν ποταμι απο τα ματια μου. Τρεχω γρηγορα και περνω τον δρομο της επιστροφης.. Ουτε να φωναξει το ονομα μου το γουρουνι να μου εξηγησει, ουτε καν εκεινο το γνωστο 'δεν ειναι αυτο που νομιζεις'. Ξεσπω σε δυνατους λιγμους και δεν δινω δεκαρα για τους περαστικους που με κοιτουν περιεργα. Δεν ξερω αν με πειραξε περισσοτερο το οτι χωρησα η οτι μεχρι στιγμης δεν εχω κανει ποτε μια σοβαρη σχεση. Δεν ξερω αν φταιω εγω.. Παντα στον αλλον ψαχνω να βρω το διαφορετικο ολοι τους ειναι τοσο ριχη , ψαχνω να βρω κατι πιο βαθυ , πιο μυστιριωδες , να μου κανει αυτο το 'κλικ' που λενε. Ομως παντα τα κοριτσια με μαλωνουν και μου λενε να προσγηοθω και να μην ψαχνω τον τελειο!
Φτανω στο σπιτι και πραγματικα ευχαριστω τον Θεο που δεν ειναι καποιος στο σαλονι να με δει σε αυτα τα χαλια. Ανεβαινω στο δωματειο μου τρεχοντας , κληδωνω την πορτα και πευτω κατευθειαν στο κρεβατι μου. Χωνω το προσωπο μου στο μαξιλαρι μου και προσπαθω να ηρεμυσω , ομως δε μπορω. Στο μυαλο μου ερχεται συνεχως η εικονα τους, να ειναι πιασμενοι χερι-χερι . Νομιζω πως πνιγομαι μεσα στο μικρο μου δωματιο και δεν μπορω να αναπνευσω . Πηγαινω γρηγορα και ανοιγω το παραθυρο μου . Γρηγορα ο παγωμενος αερας χτυπα το προσωπο μου και μπαινει με βια σε ολο το χωρο. Κλεινω τα ματια μου και παιρνω μια βαθυα ανασα , πιστευω πως αυτο πραγματικα με βοηθησε. Το μυαλο μου καθαρησε και αρχιζω να ηρεμω . Οταν ανοιγω τα ματια μου , εκεινα πευτουν πανω στα δικα του. Δεν μου κανει πλεον πολυ εντυπωση που τον βλεπω εκει... τον εχω συνηθησει πια. Δεν μπορω να ασχοληθω μαζι του σημερα,ειδικα τωρα.ειμαι πολυ κουρασμενη . Κλεινω το παραθυρο μου , τραβαω την κουρτινα και ξαπλωνω στο κρεβατι μου. γρηγορα με παιρνει ενα βαθυς και γλυκος υπνος...
ΕΙΜΑΣΤΕ #27 ΣΤΝ ΕΦΗΒΙΚΗ ΦΑΝΤΑΣΙΑ???!!!???? ΤΙ???!!!??? ΔΝ ΕΙΜΑΙ ΚΑΛΑ...0.0 ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΠΑΑΑΑΑΡΑ ΠΟΛΥΥ keep calm my lil' bunniezz♥♥-νοτα
Hey ! Γαμωω.. Σας αγαπαω τοοσο μα τοσο πολυ!! Λατρευω τα μηνυματα και τα σχολια που βρισκω οταν ξυπναω και αυτα πριν κοιμηθω! μας δινεται δυναμη! ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕΕ!! και μαλλον για να φτασουμε απο την #290 θεση στην #27 παει να πει οτι γραφουμε καλουτσικα! Μας βοηθατε που ψηφίζεται παρα πολυ! So... VOTE!!!!!! -Παναγιωτα
(Ή βαλεντινη είναι σ family dinner για αυτό δν έγραψε κτ:D)**
YOU ARE READING
When I Lost My Memories.
Teen FictionΗ Βανεσα ειναι μια 18χρονη ομορφη κοπελα που ζει με τους γονεις και τον μεγαλύτερο αδερφο της στην Θεσ/νικη . Ειναι στην τελευταια ταξη του λυκειου και περιμενει πως και πως να ξεκινήσει τις σπουδές της.. εχει δυο πολυ καλες φιλες που ειναι σαν αδερ...