When I Lost My Memories.

Κεφαλαιο 12

Τεσσερις μερες μετα και οι εντασεις δεν εχουν σταματησει μεταξυ μας. Αντιθετως ολοενα γινονται εντονοτερες . Δεν θελω να προκαλεσω περισσοτερα προβληματα, και ξερω οτι θα το κανω αν ξεσπασω με την συμπεριφορα του, γι αυτο καθε φορα βρησκω καινουριους τροπους διαφυγης. Οπως τωρα, τωρα δηλωσα απλα οτι επρεπε να παω στο σουπερ μαρκετ κι ας ειχα παει ηδη χθες. Δεν πειραζει ομως , θα βρω καμια χαζομαρα να αγορασω, ουτος η αλλως το απογευματακι θα ερθουν τα παιδια στο σπιτι για ενα χαλαρο παρτακι προς τιμην του.

Κοιταξα το ρολοι μου.. Κοντευε τεσσερις, επρεπε να γυρισω πισω, ηταν η ωρα να του κανω την ενεση, δυο ωρες μετα το φαγητο.

Πληρωσα ενα πακετο μπισκοτα δυο χυμους μπανανα και βυσινο και ψωμι για τοστ, και πηρα τον δρομο για το σπιτι.

Η ζεστη εξω ειναι αφορητη, Ειναι μεσημερι και εχει φτασει τους 45 βαθμους.. Αν δεν παθω ηλιαση μεχρι να φτασω σπιτι θα ειμαι πολυ τυχαιρη..

Ξαφνικα το κινητο μου χτυπαει , αφησα τις σακουλες οπως οπως στο πεζοδρομιο, μπορει να ηταν ο Μαρκος και να ηθελε κατι. Ομως οχι... δεν ηταν αυτος.

"Παρακαλω?" ειπα μολις το σηκωσα.

"Βανεσα? Που εισαι? Σε ψαχνω τοσες μερες, γιατι δεν σηκωνεις το τηλεφωνο σου?" ακουστηκε η ανησυχητικη φωνη του Αλεξη απο την αλλη γραμμη.

Η αληθεια ειναι οτι με ειχε παρει αμετρητα τηλεφωνα αυτες τις μερες , εγω ομως μη θελοντας να δωσω δικαιομα στον Μαρκο για να πει αλλο ενα απο τα , πολλες φορες χυδαια, σχολια του , δεν απαντουσα στις κλησεις του.

"Συγγνωμη Αλεξη.. Δεν εγινε τιποτα σοβαρο." του ειπα. Η αληθεια ηταν πως ο Αλεξης ηταν ενα πολυ καλο και ευαισθητο παιδι. Δεν μετανιωσα οτι ειχε γινει μεταξυ μας , που θα μπορουσε να ειχε γινει με οποιονδηποτε αλλο, που να μην ηταν ο Αλεξης. Δεν μετανιωσα και δε θα μετανιωσω για οτι εκανα, το ειχα παρει αποφαση να κανω μια νεα αρχη , ενω ηξερα απο αξιοπιστο πληροφοριοδοτη οτι ο Μαρκος δεν ηταν καλα. Δεν μπορει να βρεθει να πει κανεις οτι δεν με ενοιαξε για εκεινον και οτι δεν ενδιαφερομουν για την υγεια του, εγω μαθαινα για εκεινον, ρωτουσα , και προσευχομουν καθε μερα . Κι αυτο θα συνεχιζοταν ειτε εμπαινε καποιος αλλος στην ζωη μου ειτε οχι. Τα δεδομενα ομως αλλαξαν πλεον...

"Βανεσα με ακους?" ειπε ο Αλεξης, ειχα αποροφηθει στις σκεψεις μου και δεν ακουγα τι μου ελεγε.