When I Lost My Memories.

Part 32

"Βανέσα άντε ξεκινα!" Της φωνάζει ή Στέλλα απο την αλλη άκρη σχεδόν του δωματίου να πει πρωτη εκείνη τι έγινε. Είμαστε στο σπίτι της Στελλας με το μέγαλο , υπερβολικά μεγαλο της δωμάτιο με τα Πόλλα λουτρινα και το πιάνο δίπλα στην μεγάλη τζαμαρια που οδηγεί στο μπαλκόνι. Είναι βράδυ κι εγώ προσπαθώ να δω το φεγγάρι μιας κι έχει πανσελινο απόψε με το τηλεσκόπιο της , ενω οι άλλες δυο τσακονωνται γιατί ή Στέλλα δε θέλει να μιλήσει για χθες. Σήμερα έχει μια τρομερη αλλαγη συμπεριφορας. Δεν είναι στην συνηθησμενη τρελή διαθεεση λες και έχει πάρει ναρκοτικα, όπως συνήθως, αλλά είναι λιγάκι απόμακρη και φαίνεται λυπημένη. Όσο κι αν προσπαθήσαμε να της βγάλουμε κουβέντα εκείνη άλλο τόσο κληνοταν στον εαυτό της. Το μονο που μας είπε είναι οτι ο Δητρης την έφερε σπίτι κι Ότι μετα καθησαν μαζί αγκαλιά.. κι αυτά με το ζόρι της τα βγαλαμε. Ελπίζω να είναι κάτι προσορινο! Ή Βαλερία απτοητη αρχίζει την ιστορία της..

Βαλεριας pov'
**flashback**

Όταν μπήκαμε στο μεγαλο σπίτι μου, αρχικα δεν ήξερα τις προθέσεις του, δεν ήθελα να νομίζει πως επειδή ήρθε εδώ και θα είμαστε μόνοι μέχρι αύριο, να πάρει θάρρος και να μη μαζεύεται μετα. Ξέρω.. δηλαδή θέλω να πιστεύω, πως δε θα έκανε ποτε κάτι που δε θέλω και παραδόξως ή συμπεριφορα του με εξέπληξε.

"Τι θέλεις να κάνουμε; Να δουμε λίγο τηλεοραση ή να πάμε για νανι;; " μου λέει γλυκά και με κοιτάζει στα ματια. Τέτοια ωρα ή τηλεοραση το πολύ πολύ να έχει καμια τσόντα, δε θα θέλα με τίποτα να πετύχουμε καμια ενω θα είμαστε μαζί. Θα είναι τρομερα άβολη στιγμη για εμας τους δυο, δεν είμαστε μαζί σχεδόν ουτε 2 μέρες.. απο την αλλη δε νυσταζω τόσο πολύ, αν όμως το διαπιστώσει δε ξέρω και τι ορέξεις θα του έρθουν! Καλύτερα τηλεοραση και θα προσευχηθουμε όλοι να μην έχει τσόντα!

Εδώ και ωρα παρακολουθούμε μια ταινία τρομου. Συνήθως δε φοβαμαι ιδιεταιρα όμως αυτό ξεπερνάει τα όρια μου. Είναι ένα ψυχολογικό θρίλερ και αυτα είναι που δεν αντεχω! Ξαφνικα διακόπτεται ή ταινία απο ενα έκτακτο γεγονος στις ειδήσεις. Μια σημορια έκαψε γνωστή τράπεζα σε γνωστό πολυσύχναστο μέρος της Θέση/νίκης και πολλα ατομα τραυματίστηκαν.
Τόσην ωρα δε το είχα παρατηρήσει όμως στο άκουσμα της είδησης αυτής ο Φίλιππος δίπλα μου ταράχτηκε.

"Τι επαθες;" τον ρωταω με ανησυχία. Ναι, τοτε θυμηθηκα ποιο είναι το αγόρι μου. Ένας 'αλητης' για τους υπόλοιπους που κατεβαίνει σε ποριες με την ομάδα του και τα βάζει με τους 'μπατσους' όπως λέει και ολόκληρη την κοινωνία.
Σηκώνεται όρθιος και καλεί γρήγορα έναν αριθμο.