When I Lost My Memories.

Part 35

"Ναι ρε Στέλλα.. Μπράβο! Δεν μας έφταναν όλα τα αλλα έχουμε κι εσένα τώρα!" Είμαι τόσο νευριασμένη μαζί της, το ίδιο και ή Βαλερία.. Δεν το πιστεύω πως κύλησε παλι! Έχω τοσα πολλά πραγματα τον τελευταιο καιρό στο μυαλό μου και πρεπει να έχω κι αυτό τώρα..

"Σας είπα γαμωτο ηταν μονο μια φορά.. δεν ξαναέγινε απο τοτε!"
Προσπαθει μάταια να υπερασπηστει τον εαυτό της.

"Πφφ, πες μας αλλη μια φορά με λεπτοπεριες τι έγινε εκείνο το γαμημενο βράδυ που βγήκαμε και σε αφησαμε μονη σου!" Της προτείνει ή Βαλερία.

"Ωραία.. λοιπον..

Στέλλας pov'
Flashback

Καθόμουν για αρκετή ωρα στο τραπέζι και παρακολουθούσαν τα κορίτσια να συζητούν κάτι για τον Μάρκο, δεν είμαι σίγουρη.. προσπιουμαι πως ακούω την συζήτηση αυτή, αλλά στην πραγματικότητα δεν έχω ακούσει λεξη απο τα λογια τους. Το ποτό μου έχει δημιουργήσει εναν δυνατό πονοκέφαλο, δεν νιώθω ιδιαίτερα καλά.. πρεπει να πάω στο μπάνιο. Πετάω μια δικαιολογία του τύπου πάω να φρεσκαριστω και έφυγα γρήγορα για την τουαλέτα. Μπαίνω στις γυναίκες προσπερνοντας δυο άντρες που με κοιτούσαν περίεργα. Κάθομαι πανω απο τον νυπτηρα και περνω βαθιές ανάσες.. το νιώθω.. θα ξερασω.. δεν αντεχω άλλο.
Παρα όλες τις προσπάθειες μου να βγάλω το οινοπνευματώδες υγρό που έχω μέσα μου δε τα κατάφερα. Τοτε μπαίνουν αργά μέσα στον χώρο οι δυο άντρες πουβειδα προηγούμενος.

"Το ονοματακι σου μικρή; " μου λέει ο ένας. Είναι ένας φαλακρός γύρω στα 30 άντρας ενώ ο άλλος δίπλα του φαίνεται πολύ πιο μικρός απο εκείνον. Φαίνονται ταλεπορημενοι και ζαλισμενοι..

"Στέλλα.." αυτό ίσως να μην έπρεπε να το αποκαληψω όμως το ποτό μου έχει δημιουργήσει τέτοιον πονοκέφαλο που δεν μπορω να στγκεντρωθω πουθενα..

"Λοιπον Στέλλα.. τι λες? Θα δοκιμασεις ? " με ρωτάει καθώς με πλησιάζει και μου δείχνει ενα τσιγάρο. Ή πρόταση του είναι δελεαστική, αυτό το μικρο κυλινδρικό πράγματα κι καποτε πήγε να μου καταστρεψει την ζωή.. Έχω να το βάλω στο στωμα μου εδώ και αρκετό καιρό.. Ή καρδιά μου αρχίζει να παλεται ξαφνηκα , τώρα ανακαλυπτω ποσο πολύ μου είχε λείψει. Χωρίς δεύτερη σκέψη υο αρπάζω απο το χερι του και ο μικρότερος απο τους δυο άντρες φαιρνει εναν αναπτήρα κοντά αχ του και το ανάβει..
Τοτε το ενα έγιναν δυο, τρεία, τεσσερα, μέχρι που έχασα το μέτρημα..

Μέσα στην θολούρα του καπνού βλέπω μια μορφή να έρχεται ενω έχω ειδη φτιαχτεί ενω ο φαλακρός άντρας μου δίνει μια σιριγκα.. Ήμουν έτοιμη, είχα φτιαχτεί και ήμουν ετοιμη να το ξανανιωσω.. όμως κάποιος την περνει ξαφνηκα βίαια απο τα χέρια μου. Μέσα απο την ζάλη μου προσπαθώ να καταλαβω τι γίνεται.. βλέπω τους δυο άντρες να είναι πεσμένη στο πατομα και κάποιος να με πέρνει στην αγκαλια του και να με σηκωνει απο το πατομα που είχα πεσει. Τριβω λιγακι τα ματια μου και καταφερνω να δω πως είναι ο Δημήτρης.