When I Lost My Memories.

Part 40 (special)

Tips: 1) χαρτομάντιλα
2) το τραγουδι να παίξει μόλις το αναφέρουμε στο κείμενο
3) να μπαίνει σε επανηψη!

Ακουω μεσα στο μυαλο μου δυνατες φωνες. Καποιοι τσακονοντε εντονα. Δεν μπορω να προσδιορησω αν ειναι απο το ονειρο μου.. Ξαφνηκα σηκωνομαι αποτομα απο το κρεβατι ταραγμενη. Η καρδια μου παλεται γρηγορα. Κι ομως παρολο που ξυπνησα οι φωνες δεν εχουν σταματησει.

"Δεν μπορεις να το κανεις!" ακουγεται μια αγνωστη για μενα φωνη.

"Κι ομως! Μπορω, και θα το κανω!" Αυτη μπορω να την αναγνωρησω.. ναι ειναι η φωνη του Μαρκου.

Σιγα σιγα αρχιζω να καταλαβαινω τι περιπου γινεται. Βρησκομα στο σπιτι του Μαρκου. Κατα εναν περιοεργο λογο βρησκομαι στο κρεβατι του και οχι στον καναπε που κοιμηθηκαμε χθες βραδυ. Ομως ποιος ειναι αυτος που εχει εναν τοσο εντονο καυγα?

Τοτε οι φωνες σταματουν και η πορτα ανοιγει αργα.

"Γαμωτο.. σε ξυπνησαμε;" μου λεει ενω με πλησιαζει και καθεται διπλα μου στο κρεβατι.

"Δε πειραζει.. εγινε κατι; Ποιος ειναι αυτος που μιλουσες;" τον κοιταζω με απορια..

"Ο πατερας μου.." λεει και σκηβει το κεφαλι σαν να ντρεπεται που το λεει.

Οπα κατσε.. ο πατερας του? Ποτε ηρθε? Αυτος ηταν Λονδινο. Τωρα αρχιζω να πιανω καπως το νοημα. Ισως να ημουν εγω η αιτια του καυγα.. Ομως δεν τολμω να ρωτησω, εχει πολλα νευρα .

"Εμμ.. καλυτερα να πηγαινω, θα τα πουμε αργοτερα , ναι ;" Του λεω και του χαιδευω το μαγουλο. Κανω να σηκωθω απο το κρεβατι ομως μου κραταει το χερι μου.

"Ειι, δεν εισαι περιεργη να ακουσεις την υπολοιπη ιστορια;" Με ρωταει και παιρνει την φατσα του θλημενου κουταβιου.. Μαλιστα..

"Ειμαι , πολυ μαλιστα, απλα νομιζω θα ταν καλυτερα να φυγω τωρα." του λεω και του κανω νοημα με το κεφαλι δειχνοντας προς τα εξω , εννοωντας τον πατερα του.

"Ποιος; αυτος; Ελα τωρα.. Ετσι κι αλλιως θα σε παω μια βολτα πρωτα.." μου λεει και μου χαμογελαει. Με τραβαει κοντα του ενω εκεινος ειναι καθησμενος στο κρεβατι και με ριχνει στην αγκαλια του . Καθομαι στα ποδια του κι εκεινος μου χαιδευει τα μαλλια.

"Μμμ, ενταξει.. Αλλα πρωτα πρεπει να κανω μερικα τηλεφωνα.." του λεω και αρχικα σκεφτομαι τους γονεις μου , που θα φρικαρουν αν μαθουν που βρησκεται η κορη τους , αλλα και τα κοριτσια που πρεπει να τους πω περιλιπτικα τι εγινε και να τους ζητησω να με καληψουν ξανα για λιγη ωρα.