When I Lost My Memories.

Κεφαλαιο 2

θα ειναι μικρουλι, απλα για να μης σας αφησω παραπονεμενες, αλλα τι κεφαλαιο ομως? ;) <3 ααα και πατηστε το τραγουδακι, αυτο με εμπνευσε για να το γραψω αυτο :)

Μαρκος pov'

" Τωρα , θελω να μου πεις για εκεινη την κοπελα ξανα Μαρκο. Απο την αρχη. Πες τσ μου ολα ξανα." με παροτρινει ο ψυχολογος που βρησκεται απεναντι μου.

"Γιατρε , ακμα δε μπορω να καταλαβω γιατι σε καθε μας συνεδρια πρεπει να μιλαω για εκεινη . Τοσοι μηνες περασαν και ακομα λεμε τα ιδια πραγματα.. πως ακριβως βοηθαει αυτο?" ρωταω τον γιατρο με τα ξεκαρδιστικα στρογγυλα γυαλακια απεναντι μου.

Δεν πιανω το νοημα της το νοημα της συνεδριας μας τοσους μηνες . Η ειναι τρελος, η υπερβολικα εξυπνος, δεν εξηγειται αλλιως..

"Αγορι μου , δε το χεις καταλαβει ακομα? Το να μιλας για εκεινη , σε γιατρεβει , πως να στο πω.. Ξερεις οτι τεσσερις μηνες τωρα καθε βδομαδα μου λες ολο και περισσοτερα καινουρια πραγματα ασηνεσθητα? Οταν ειχαμε την πρωτη μας συνεδρια πριν απο εξι μηνες περιπου , ουτε το ονομα σου δεν ηξερες καλα καλα να πεις ολοκληρο. Η θεραπια δεν προχωρουσε!

Ομως οταν μου μιλησες για εκεινη η γλωσσα σου λυθηκε και αρχισες να μιλας και να μιλας.. Εδω και τεσσερις μηνες αυτο που κανω , ειναι απλα να την χρησιμοποιω.. Δηλαδη να σου την θυμιζω κι εσυ να αρχιζεις να μιλας.. Πιστεψε με , πια δεν κανω τιποτα απολυτως σαν γιατρος , εκεινη ειναι που σε βοηθαει μικρε. Φαινεται να εχτε εναν τοσο ισχυρο δεσμο μεταξυ σας , που σε τραβαει πισω. Το μυαλο σου και η καρδια σου δεν δεχοντε να το ξεχασουν. Αυτο πηγαινει το μυαλο σου στο παρελθον και θυμασαι γεγονοτα που ζησατε μαζι ,  γεγονοτα που κατι μεσα σου δε θελει να τα ξεχασει , με αποτελεσμα να θυμασαι κι αλλα πραγματα. Αυτη ειναι η γιατρια σου.  Ακουγεται τρελο ομως σαν γιατρος , μπορω να σου πω οτι αυτο συμβαινει. Δεν θα σου το αναλησω περισσοτερο γιατι δε θα καταλαβεις αλλωστε .

Παντως, αν συνεχισεις με τον ιδιο ρυθμο, συντομα θα γινεις πολυ καλα ! Κι αυτο το χρωστας σε αυτη την κοπελα ..."

Σοκαρισμενος σηκωνομαι απο την καρεκλα μου και πλησιαζω το παραθυρο . Ακομα κι απο τοσα χιλιομετρα μακρια , μπορει και ασκει τοσο μεγαλη επιρροει επανω μου, ικανει να με γιατρεψει..

'Παντα θα ειναι διπλα μου' σκεφτηκα.. 'ακομα κι ετσι..'

Πανω που δεν ειχα καμια ελπιδα , τωρα , εστω και μια μικρη, υπαρχει μια πιθανοτητα τα παντα να φτιαξουν .

Και τι δε θα εδινα να την κανω ευτηχησμενη , να δω τα πρασινα ματια της να λαμπουν απο χαρα που εγω εχω προκαλεσει. Θα παλεψω.. Θα παλεψω οσο σκληρα μπορω ωστε ανταμηψω την πολυτιμη βοηθεια που μου προσφερει εκεινη, χωρις ουσιαστικα να κανει απολυτος τιποτα. Απλα υπαρχει.. Υπαρχει και μπηκε στη ζωη μου.

End of Markos pov'

Αυτο ηταν το μικρουλινιιιι , αλλα απο το τιποτα αυτο ειναι συμαντικοοο <3 τωρα πως εγω εμπνευστικα απο το τραγουδι επανω , ουτε που ξερω ! Μιλανε για τελειως διαφορετικα πραγματα, αλλα εγω εμπνευστικα.. τι να πω.. αβισσος η ψυχη του ανθρωπου! :(