When I Lost My Memories.

Κεφάλαιο 21

Ξαφνικά ,τραβηξε το.μπολ που ειχα φερει απο τα χερια.μου , και αρχισε να ξερναει  και ξανα χωρις σταματημό..

Ανεβηκα.στον καναπε.με τα γονατα μου και καθησα πισω απο την.πλατη του, εκανα λιγακι.μασαζ στις.πλατες του και.ιδιαιτερα πισω απο τον.λαιμο.του .

"Εισαι.καλυτερα τωρα?" Τον ρωτησα ηρεμα μετα απο.λιγα.λεπτα.που ειχε σταματήσει.

Δεν πηρα απαντηση ομως αντι γι'αυτο, αρχισε να τρεμει ,ολοένα και περισσότερο.

"Μαρκο? " τον ρωτησα ανησυχα..
Δεν απαντησε ομως ξανα, τον.αναγκασα να γυρισει.ελαφρα για να τον κοιταξω.

Τρομαξα με την.εικονα του , ηταν ακομη χλωμός και ειχε ενα βλεμμα χαμενο, ειχαν σκληρύνει τα χαρακτηριστικά του και φαινοταν.να σφιγκει το σαγόνι του. Υστερα αρχισε να τρεπει τοσο πολυ , σαν να ειχε βαλει το χερι του στην πρίζα και χειρότερα..

"Μαρκο! Μ'ακους? Ηρεμησε!" Του φωναξα για να ακουσει, ηταν.χαμενος καπου στον.κοσμο.του .

Ξαφνικα μια δυνατη κραυγή βγήκε απο το στωμα του ενω το σωμα του ηταν ετοιμο.να.καταρευσει.
Τον αγκαλιασα απο την μεση και υστερα ακινητοποίησα τα χερια του, αρχισε να φωναζει και να κανει σαν μανιακός .

Αν τον εβλεπε καποιος σε αυτη την κατασταση θα νόμιζε οτι ψυχοπαθής.

Του φωναζα να ηρεμήσει αλλα ενιωθα οτι τα λογια μου δεν τα ακουγε καν αφου δεν επιαναν τοπο. Ηταν πολυ δυνατος και αν συνεχιζε λιγο ακομα δε θα ηξερα αν μπορουσα να τον.κρατησω.

Παλευε σαν μανιακος να φυγει, να ξεφυγει απο την.λαβη μου , ομως οχι. Δεν τον αφηνα, δεν ηξερα τι θα μπορουσε να συμβει αν το εκανα και κατι μεσα μου μου ελεγε πως ηταν το  σωστο .

Κι ετσι ξαφνικα σταματησε να.παλεύει, αφεθηκε στα χερια μου, επεσε πισω στην.αγκαλια μου.. αρχισε να κλαιει με.λιγμους. Δεν ηξερα τι ηταν χειρότερο, να.παλευει η να κλαιει?

Δακρισα κι εγω, δεν.μποροουσα να τον βλεπω σε αυτη την.κατασταση. Περνουσε δυσκολα , πονουσε αφορητα κι ετσι πονουσα κι εγω.
Δεν ειχα ιδεα τι αλλο επρεπε να κανω , ενω ηθελα στ'αληθεια να τον βοηθουσα οσο περισσοτερο.μπορουσα.

" Αγαπη μου, ηρέμησε, ολα θα πανε καλα.." επαναλαμβανα καθε λιγο ενω φιλουσα το κεφαλι του εδω κι εκει τρυφερά..

"Μη μ' αφήσεις ποτε.." ειπε.μεσα απο το κλαμα του και ρούφηξε τη μυτη του.

"Δε θα φυγω ποτε απο κοντα σου μη σε ανησυχεί καθολου αυτο.."  του ειπα οσο πιο καθησυχαστικα μπορουσα..