When I Lost My Memories.

Κεφάλαιο 26 (Φινάλε)

Καλο θα ηταν να διαβασετε το προηγουμε κεφαλαιο αν δε το θυμαστε να μπειτε στο κλιμα.. Σας ευχομαι καλη αναγνωση για τελευταια φορα στο When i lost my memoris..

"Για camping λοιπον ε; Και που ακριβως θα πατε;" Ρωτησε απο περιεργια ο πατερας μου ο οποιος εδειχνε να τον ενδιαφερει πραγματικα, ενω έφαγε αλλη μια μπουκια απο το γλυκο κυδωνι με γιαουρτι που ειχε φτιαξει η μαμα με τα χερακια της.

"Εγω λεω πουθενα!" πεταχτηκε ο Δημητρης ολο νευρα και παραπονο.

Δύο μήνες αργοτερα και ολα κυλουν υπεροχα, εχει μπει μια ταξη στη ζωη μας, μια ρουτινα. Ο καθένας εχει φτιαξει την δική του ζωη, ο Φίλιππος και η Βαλέρια μενουν στο σπιτι τους ενω και οι δυο εχουν βρει αξιολογες δουλειές μαζεύοντας χρήματα για τον γαμο τους σε έναν περίπου χρόνο απο τώρα. Η Στελλα συνεχίζει με την σχολή της ενω παράλληλα κανει ιδιαίτερα  μαθήματα πιάνου σε μικρά παιδια, σε περίπου τρείς μήνες , έως τα Χριστούγεννα θα εχει μετακομισει σε ενα υπεροχο διαμέρισμα που έχουν κλησει ηδη μαζι με τον Δημήτρη , ο οποίος εως τότε θα εχεί ορκιστει και θα μπορέσει να βρει μια δουλεια εδω στη Θεσσαλονίκη.

Όσο για μενα και τον Μαρκο , ευτυχως ολα πηγαινουν μερα με τη μερα ολο και καλυτερα .  Εκείνος εχει πιασει δουλεια σε ενα μαγαζι αρκετα κοντα απο το σπιτι μας ως προγραμματιστης κι εγω παραλληλα με τις σπουδες μου , συνεχιζω τις εθελοντικες μου δρασεις με τον Αλεξ , τον οποιο εχει γνωρισει ο Μαρκος και κανουν καταπληκτικη παρεα.

Περναμε  σαν ζευγαρι χρονο μαζι, κανουμε πραγματα μαζι αλλα και ολοι ως παρέα και ως οικογένεια πια.  Κάθε Κυριακή ειναι η ημερα της οικογένειας. Μαζευόμαστε ολοι μας στο σπιτι των γονιών μου απο το πρωι, ετοιμαζουμε μεσημεριανο , συζηταμε και καταλίγουμε ως το απογευμα εχοντας αναλυσει όλο το σύμπαν απο συζητήσεις.

Έτσι λοιπόν και σήμερα , είναι περασμένες τεσσερις το μεσημέρι και αμεσως μετα το φαγητο ακολουθει το επιδορπιο. Εχουμε καθήσει ολοι στο καθηστικο της βεραντας αφου ακομη εχει καλο καιρο ωστε να μας το επιτρεπει και συζηταμε για την εκδρομή μας την επόμενη εβδομαδα. Αποφασίσαμε , πριν μπει για τα καλά ο χειμώνας να παμε μια εκδρομη σαν παρεα για camping αλλα ο Δημήτρης συχαινεται τετοιου ειδους εξορμησεις γι'αυτο και διαμαρτηρειται ολο και πιο συχνα τελευταια.

"Σταματα να παραπονιεσαι πια.. Θα περσουμε τελεια!" τον μαλωσε η Στελλα που καθοταν διπλα του και μολις ειχε τελειωσει το γλυκο της και τοποθετησε το πιατακι της στο τραπεζι.