de jaren na Harry Potter

~20~Ik geef niet op!

Molly

Daar gaan ze dan... En nu hopen op een goed einde.... Alweer, zuchtend ga ik op de bank zitten en ik lees de ochtend profeet. Op de voorkant staat met grote letters:

Zweinstein over genomen door het duister. Door Rita Pulpers.

Gauw lees ik door om te kijken wat onze 'geliefde' Rita Pulpers te weten is gekomen.

Toen Zweinstein weer begon aan een lieftallig school, is er iets vreselijks gebeurt. 'De ramen sprongen kapot, tijdens de jaarlijkse toespraak van professor Anderling, en opeens vlogen er allemaal zwarte gedaante naar binnen. Ik krijg de rillingen alweer als ik er aan denk, zei een tweedejaars die opdat moment van Zweinstein aan het genieten was. M-mijn vriend w-werd meege-genomen zei hij doods bang tegen mij, Rita Pulpers. Ach, jongen toch... Was hij een modderbloedje? Vroeg ze aan de jongen die zichzelf Bas Harteveld noemde. J-ja! Zei hij huilend. Hij was mijn beste vriend, zou hij..? Maar, zei ik, heer Voldermord was toch 'verongelukt'? Hij w-was het n-niet. Zei Bas stotterend. H-het was z-zijn d-dochter!

Dat dacht ik al lezers, de dochter van Voldermord treed in zijn voetsporen, May, hoorde ik Bas roepen, ze heet May Vilijn... Mijn advies: Ben je een modderbloedje? Vlucht! May zal het waarschijnlijk net als haar vader op de dreuzels hebben gemunt.

Dit was het dan lezers, op pagina 12 ziet u het weer van deze week.

Als ik het kopje gelezen heb, denk ik aan alle modderbloedjes die nu moeten vluchten, misschien wel voor de tweede keer. En die jongen die is meegenomen! Als ik er al aan denk, krijg ik rillingen over mijn lijf. Ik hoop dat niemand (meer) iets over komt. Dan lees ik de rest van de ochtend profeet snel door en leg hem zuchtend opzij. Ik krijg de kans niet eens om er nog meer over na te denken als er iemand op de deur klopt. Ik spring op en pak mijn toverstok. Langzaam, met mijn toverstok vooruit gestoken in mijn hand, loop inrichting de deur. Het blijft even steel maar de wordt er weer geklopt. Wie is daar? Vraag ik zo moedig mogelijk. Wij zijn het! Zei een bekende stem. Hermelien?! Ik gooi de deur open en geef haar een snelle knuffel, dan zie ik Daphne en Leo naast haar staan en spring op ze af. Gelukkig zijn jullie veilig! Maar.... Waar zijn de andere? Hij blijft steel een de drie kijken elkaar twijfelend/ schuldig aan. W-wat is er gebeurt? Vraag ik met een twijfel in mijn stem. Ze lopen naar binnen en gaan aan de tafel staan. Ik doe de deur achter ze dicht en ga tegenover ze zitten aan de eettafel. Dan beginnen ze te vertellen....

Daphne

We vertellen alles, maar dan ook echt alles, vanaf het plan dat we hadden dat we ze probeerde te redden, tot dat we weg vluchten met zen tweeën en Hermelien vonden. Met open mond luistert Molly naar ons. Maar dat is nog niet alles, zegt Mam als we uitgesproken zijn. Ze kijkt ons aan en we knikken. May heeft ook gruzelementen gebruikt... Zegt ze twijfelend tegen Molly. WAT?! Molly schreeuwde het uit. We moeten ze helpen! Nee! Zei Mam streng, ze verslaan haar nooit met zen vieren. We.... we zullen m-moeten wachten... Zegt ze verdrietig.
.... Ja, je hebt gelijk, zeg ik. We moeten wachten...

Esmee

Daphne en Leo waren twee uur geleden weg gegaan. Voor het eerst dat wel weer een klok zien. De dooddoeners waren de hele tijd heen en weer aan het lopen om May in te lichten wat ze te weten waren gekomen. Ze waren er namelijk achtergekomen dat twee van ons waren weg geglipt. Gelukkig hebben ze Daphne en Leo nog niet gevonden!

Zit in dat 'beest' ook een gruzelement? Vraagt Fred die naar de tijger wijst die in de hoek ligt aan een drukke dooddoener die kwam aan sprinten om iefs aan May te vertellen. Fred wijst naar olifant.
Dat mag ik niet vertellen, zei de dooddoener. Dus, begon Fred, zit daar een dooddoener in?
Dat zei ik niet, ik zei dat...
Maar dat is het wel?
De dooddoener begon gefrustreerd te worden en zei: ik mag niet vertellen dat daar een gruzelement in zit dus laat me met rust! Ik moet iets vertellen aan Ma... Rood van frustratie liep hij met grote passen weg toen hij merkte dat hij het verklapt had.
Toen hij weg was moest Fred laggen, we hebben er al een gevonden, nu nog weten hoeveel gruzelementen er zijn.