de jaren na Harry Potter

~42~huize Malfidius

*Merrick*

Daar zit ik dan...
Mijn vader had me mijn kamer in gesmeten en is toen weg verdwijnsels.

Hoe zou het gaan met iedereen? Zouden ze het allemaal gered hebben? Ik hoop het maar...

Dan hoor ik de voor deur beneden open gaan en spring op.

Voetstappen lopen op een draf tempo de trap op naar mijn kamer.

De deur wordt open gerukt en mijn vader staat in de deur opening met op getrokken toverstok kwaat in mijn richting te staren.

'Jij....'

Dat is alles wat jij zegt. Dan sluit ik mijn ogen en wacht af op wat er gaat gebeuren.

'Crusio!'

*Esmee*

'We moeten hem bevrijden!' Zeg ik.

'Esmee... het gaat vast goed met hem... Ik denk niet dat het handig is als we Merrick nog meer last bezorgen. Zijn Moeder is het dood, en.. nou... het is wel onze schuld... gedeeltelijk...' schuldig zegt pa dit tegen mij.

'Maar pap! En Merrick dan? Hulpeloos kijk ik iedereen in de kamer aan, en mijn gezicht blijft hangen bij Amy die naast Mark staat.

'Amy? Jij wilt me toch wel helpen?!'

'Es... ik-'

'Nee! Jullie begrijpen het niet! Waarom willen Jullie mij niet gewoon helpen?! Jullie snappen het niet!' Boos ren ik naar boven, en eenmaal in mijn kamer sla ik de deur dicht.
Pas als ik op mijn bed ben neer geploft, laat ik mijn tranen vallen.

'Ze begrijpen het gewoon niet...'

'Ik zal je redden Mer, al is het het laatste wat ik doe!'

*Ginny*

'Ik maak me zorgen om Esmee, straks gaat ze er alleen op uit.'
'Maar wat moeten we dan doen?' Vraagt Hermelien.
'We kunnen haar niet dwingen om hier te blijven, dan vlucht ze sowiezo binnen de kortste keren.'

'We moeten samen met Esmee een plan bedenken.' Begint Harry. 'Dan zal ze niet weg vluchtrn of domme dingen doen.'
'Maar voor nu, even rusten...'