de jaren na Harry Potter

~38~'de een sterft niet als de ander niet dood is'...

Harry

Ik doe slaperig mijn ogen open en kijk om me heen. We slapen nog steeds in het Nest omdat het te gevaarlijk is. Zweinsveld is ondertussen helemaal verlaten en in de winkels zijn ruiten kapot geslagen en de kassa's leeg geroofd.

Ginny ligt nog te slapen en het is al behoorlijk licht ondanks het pas zes uur s 'ochtens is. Ik pak mijn bril van het kastje naast mijn bed en sta op.

Ik leg de dekens beter over haar heen en loop de kamer uit naar beneden.

In de woonkamer liggen Fred en Anika rusteloos op de bank te slapen.

Ik grinnik zacht en loop naar de keuken om thee te zetten.

Na een tijdje komt Ron met een slaperig gezicht naar beneden strompelen en ploft naar op de bank.

Hij kijkt slaperig om zich heen tot zijn blij stopt bij de bank waar Fred en Anika liggen. Zijn ogen worden groot en hij springt op.

Voordat hij ook naar iets tegen hun heeft kunnen schreeuwen spring ik ook op en leg mijn hand op zijn mond.
Ik trek hem terug op de bank en wacht tot zijn ogen weer rustig worden.

Sssstttt! Zeg ik voordat ik mijn hand weg haal van zijn mond en hij begint te ratelen:
Wat is dit?! Zegt hij roepend fluisterend. Ze hoort in bed te liggen! Hoelang ligt ze hier wel niet al?
Ron?! Kom op! Dit is toch lief?! ze is al vijftien! Ze weet echt wel wat ze doet. Ik probeer zo min mogelijk te schreeuwen maar het lukt niet echt heel erg.

Wat is hier aan de hand? Zegt Angela. Ze is blijkbaar naar beneden gelopen en staat nu verbaast naar Ron te kijken die nog steeds niet helemaal rustig is.

Vragend kijkt ze van mij naar Ron en dan naar Fred en Anika. Als ze door heeft dat er aan de hand is kijkt ze lief naar Fred en Anika die blijkbaar niet wakker zijn geschrokken door het lawaai dat we maken.

Lief toch? Zegt Angela. Ron kijk nog even van Anika en Fred naar Angela en knikt dan.
Heel lief.... Murmeld hij en hij pak de ochtend profeet en gaat weer zitten terwijl hij leest.

George

Ik word wakker en kijk naast me.
het bed is verder leeg behalve dan dat ik er op ligt. Zuchtend sta ik op en loop naar beneden.

Beneden zitten Romeo, pa en ma al aan de eet tafel. Ik geef Angela een kus en ga naast haar aan tafel zitten.

Ja vijf minuten komen Amy en Esmee naar beneden.
Ze gaan aan tafel zitten en eten ongestoord verder ondanks de ze strak aan kijken.

Beloof opa en oma dat jullie nooit meer zomaar weg gaan oké? Zegt mam.
Het is nergens meer veilig, hier waarschijnlijk binnekort ook niet meer...

Ze kijken op, knikken en eten weer verder.

Angela

Maar.... Waar moeten we dan naar toe? Vraag ik.
We zijn aan het vergaderen hoe het verder moet. May niet verslagen worden... Dat kunnen de gruzelementen zijn?

De kinderen zijn boven, het is al laat en dus had Ron ze naar bed gebracht. Tien over half twaalf, om precies te zijn.

Ik weet het niet... Zei Arthur... We moeten ergens kunnen schuilen... Het krachtveld gaat het hier niet lang meer redden.... We zouden bij tante Marga kunnen logeren...
Tijdelijk dan. Zegt ze snel zodra ze Rons gezicht ziet.

Ron heeft ehhh... Hoe zou ik het zeggen... Niet echt een hele sterke band met tante Marga, zegt George zodra ik hem lachend, maar toch vragend aan kijk.

Ron probeert een tegen antwoord te verzinnen om niet naar Marga te hoeven gaan naar hij komt niet ver:
Maar....
We kunnen toch ook naar...
En ook naar...
Ehhhh...