de jaren na Harry Potter

~41~beter

*fred*

Uitgeput zitten we met z'n allen in de keuken.
De meeste liggen al in bed, maar ik kan niet slapen...

Nadat de Malfidiussen het huis verlaten hadden, hadden we geprobeerd de rommel op te ruimen. Niemand was echt gewond, alleen dat kneuzingen en schaafwonden.
Behalve één iemand...
Anika...

Silvie was ook even langs geweest.
'Das lang geleden.' Had ze gezegd. 'Een oud Zweinstein's jaar genootje.'

Ze had een spreuk op Anika gevuurd en is sins die aanval niet meer wakker geworden. Ze was op de grond gezakt... en ik was het te laat in haar te helpen...

'Het is niet jou schuld.' Had George tegen mij gezegd. 'Niemand wist dat Silvie langs zou komen.'

Anika ligt op de bank, alsof ze in een diepe slaap ligt.

'Kom je Freddie?' Zegt mam. 'De andere gaan ook allemaal naar bed.'

Ik negeer haar vraag en blijf voor me uitstaren.

'Laat hem maar even alleen, Angela.' Zegt pa.

Ik zie haar vanuit mijn ooghoeken knikken en ze lopen naar boven.

Ik ben nu imiddels alleen in de kamer, met alleen nog Anika op de bank.

Ik sta op van de keuken stoel en loop naar de bank waar ze op ligt. Ze heeft een deken om haar heen geslagen gekregen.
Ik ga op de bank zitten naast haar lijf en streel haar wang.

Wazig staar ik voor me uit, uit het raam naar de tuin...

*Anika*

Langzaam en zacht voel ik op mijn wang een hand bewegen. Hij voelt warm en bekend aan...

Dit is de hand van Fred! Ik probeer me te bewegen en mijn ogen open te doen.

*Fred*

Mijn hand glijd nog altijd over Anika's wang.
Tot ik een zachte kreun hoor en mijn vinger van haar wang af glijd.

Ik kijk haar aan.
Wazig kijkt ze me aan.

Ik glimlach, en ze glimlacht terug.
'Hé...'
'Haai.' zegt ze zacht, maar met een pijnlijk en breekbare stem.

'Wat is er gebeurd?'

'De Malfidiussen hebben ons een bezoekje gegund...'

'Ohh...'

'Merrick is gevlucht via de buis in Amy en Esmee hun kamer. We weten alleen niet zeker of hij het wel gered heeft. Z'n ouders kwamen achter hen aan rennen...'

Ze blijft even stil.

' En hoe is het met de andere?'

'Alleen maar wat kneuzingen en schaafwonden.'

'Er dan moet het mij natuurlijk weer over komen dat er iets met mij gebeurt...'

Ik grinnik.
'Een hersenschudding.'

'Ohhh... dat valt wel mee tochh?'

'Nou... ligt eraan... weet je nog wie ik ben?'

Ze lacht zacht en knikt. ' Een of andere gek die mijn vriendje moet voor stellen.'

Ik grijns. 'Jep, je weer alles nog.'

...

'Dusss...' begint ze. 'Hoelaat is het eigenlijk?'

'Half twee s'nachts.'

'Heb je hoofdpijn?'

'Alleen een beetje koud...'

Ik grijns, het is erg donker in de kamer maar ik heb zo'n gevoel dat ze het ziet.

Ik trek haar zacht omhoog en ga naast haar liggen.

Ze kruipt tegen me aan en doet naar ogen dicht.

'Beter?'

'Beter.'