de jaren na Harry Potter

~31~hij lijkt op zijn vader...

Molly

Ik zie dat Percy, Arthur en Lupos een brief hebben achtergelaten dat we thuis moeten blijven. Dan loop ik naar George en kijk naar hoe hij slaapt.
Gaat het al beter met hem? Vraagt iemand achter mij.
Het is Angela.
Ik haal me schouders op en pak een emmer met water en een doekje.
Ik ga voor George op de grond zitten en maak het doekje nat. Ik leg het doekje op zijn voorhoofd terwijl Angela naast me komt zitten.
Ondertussen zijn de andere ook naar beneden gekomen en zitten/staan allemaal naast de bank van George. Ze kijken allemaal verdrietig naar George en kijken Angelina meelevend aan.

Angelina

Wat is er? Iedereen kijkt me meelevend aan. "Waarom kijken jullie zo naar me?
Uhhh... Zegt Harry. Nou...
Nou wat? Zeg ik een beetje wanhopig.
Harry kijkt wanhopig naar Molly en die begint:
We.... We denken dat George niet meer wakker wordt...
Maar!
Sorry Angela... Maar.... Hij heeft nog geen teken van leven gegeven...
Ik ben bang dat... Dat hij het heeft opgegeven...
En anders... Anders leid hij alleen nog maar pijn...

Geschokt kijk ik ze aan.
Ik zucht diep en zeg:
Hij slaapt al vier weken...
Misschien... Misschien moeten we hem maar laten.... Laten slapen..
Voor altijd...
Er rolt een traan over mijn wang.
Wil jij.... Wil jij het doen?
Er rollen nu meer tranen over mijn wangen en ik knik.
Ik pak mijn toverstok en houd hem op George gericht. Tranen rollen sneller en sneller over mijn gezicht en mijn blik wordt wazig.
Ik... ik kan het niet! Ik kan hem niet doden! Zegt ik huilend.
Ginny geeft mij een knuffel en ik laat mijn stok zakken.
Charlie komt na Ginny naar mij toe en zegt fluisterend in mijn nek:
Zal ik het doen?
Ik knik en laat hem los.
Hij pakt zijn toverstok en richt hem op George die nog steeds niets vermoedend op de bank ligt zonder ook maar een klein beetje te bewegen.
Daar gaat ie dan... Zegt Charlie en hij houd zijn toverstok beter vast.
Veel geluk daar boven George...
En houd het daar rustig met Fred. Zegt hij verdrietig maar ondanks glimlacht hij toch net zoals de andere om zijn woorden.
Ik sluit mijn ogen en knijp in de andere hand van Charlie.

Avada ke-

Verlamd....
Zegt opeens een stem. Ik doe mijn ogen open en kijk naar George.
Hij kreunt en zegt dan:
Verlamstraal...
En het is weer stil...
Ik laat Charlie los en sprint naar George, ondanks hij maar anderhalve meter mij me vandaan ligt. Ik haal het natte doekje dat nog steeds op zijn hoofd lag van zijn hoofd en streel zijn wangen.
George? Fluister ik in zijn oor.
Het lijkt of hij weer buitenbewust zijn is en ik zucht.
Verlamstraal... Zegt Molly zacht. En ze loopt weg.

We maken je beter Georgie! Fluister ik in George zijn oor en ik sta op.
Leo loopt langzaam naar George en gaat op zijn knieën voor hem zitten maar blijft hem alleen aan kijken.
Fred daar in tegen blijft alleen vanaf een afstandje kijken. Hij staat een beetje achter in een hoek verscholen staan. Als ik goed kijk zie ik dat iemand zijn hand vast heeft.
Dan geeft hij/zij hem een knuffel.
Anika... Fluister ik zodat niemand het hoort. Ik glimlach zwakjes en loop dan naar boven.
Ik ga me omkleden. Zeg ik als ze me raar aanstaren.
Vlak voordat ik de trap op loop zie ik dat Fred Anika zoent en haar een knuffel geeft.
Tevreden om Fred loop ik naar boven.
Hij lijkt echt op zijn vader! Denk ik. Hij doet me zo veel denken aan George...

Zo... Ik heb me omgekleed en zit op de rand van mijn en George zijn bed. Wanhopig zit ik allemaal dingen in mijn hoofd te bedenken. Wat nou als hij het op geeft?
Dat dit teken van leven zijn laatste zou zijn...
Dat hij het alleen deed om te laten zien wat er gebeurt is...
Nee!
George houd van me...
Hij laat me niet in de steek. Als hij het had opgegeven zou hij dat teken niet eens kunnen geven. Of Waarom zou dat dan geven.
Nee! George laat mij niet in de steek.
Hij houd van mij en ik van hem!
En dat weet hij!

Ik loop naar beneden en zie dat Percy, Arthur en Lupos thuis zijn gekomen.
Ze zijn helemaal bezweet en moe.
Molly heeft zo te zien verteld dat George even gepraat heeft want ze staan met een kleine glimlach op hun gezicht naar George te staren alsof hij door hun blik opeens vrolijk wakker wordt.

Wat is er met jullie gebeurt?! Zeg ik waardoor ze zich omdraaien en me aan staren.
Ministerie.... Zegt Percy buiten adem. Aan gevallen.... May....
Overgenomen....
Onderduiken.... Iedereen op ministerie...
Geschokt kijk ik ze aan.
Moeten we dan niet...
Nee! Zegt Arthur. Hier zijn we veilig... Ik heb beschermende spreuken om het huis geplaatst dus ons kan er niks gebeuren.
Ik zeg het wel tegen de kinderen. Zeg ik om de stilte te verbreken.
Ik vertel het wel aan de andere. Zegt Lupos daarna en gaat naar boven.

Ik loop naar de woonkamer waar Fred, Leo, Anika, Daphne, Amy, Esmee, Mark en sinds gisteren ook Teddy en Victorie zitten. Teddy en Victorie zitten bij elkaar op een bank met naast hun Daphne, Esmee, Mark en Amy.
Anika en Fred zitten samen op een stoel omdat de andere bank bezet is door George en de andere stoel in gebruik is genomen door Molly en de andere hebben vast stoelen mee naar boven genomen voor iets.

Anika zit op de schoot van Fred terwijl hij zijn armen om haar middel heeft geslagen en zijn hoofd op haar rechter schouder heeft gelegd.
Wat passen ze toch goed bij elkaar....

Uhhh... Jongens...
En meisjes! Zegt Daphne 'beledigt'.
En meisjes...
Ik heb goed nieuws en ik heb slecht nieuws...
Begin maar met het slechte nieuws... Zegt Teddy.
Het slechte nieuws is dat het ministerie is aangevallen door May...
Wat?! Schreeuwt Anika en ze springt op van Fred. Maar dan moeten we onderduiken!
Nu komt het goede nieuws... Zeg ik om haar gerust te stellen.
Het goede nieuws is dat er de sterkste beschermings spreuken om het Nest zijn gebracht. Dat ons niks kan gebeuren.
Anika's gezicht gaat van geschokt naar vragend.

Fred

Anika geloofd Angela nieten ik pak haar vast bij haar heupen. Zachtjes trek ik haar naar me toe en ze land zachtjes op mijn schoot.
Het komt goed! Fluister ik in haar oor en zoen haar in haar nek.
Ze glimlacht en legt haar voeten aan de zijkant van de stoel waardoor ze schuin op mijn schoot zit.
Ze pakt mijn nek vast en drukt een kus op mijn lippen. Ze vraagt om toestemming en die geef ik haar direct. Het is een korte maar krachtige kus en ik maak me los.
Ze legt haar hoofd op mijn borst en doet haar ogen tevreden dicht.
Ik kijk Anika liefdevol aan en zie vanuit mijn ooghoek dat mam nog steeds aan het begin van de woonkamer staat en me glimlachend aan kijkt.
Ik negeer haar blik en streel haar haar.
Anika laat een liefdevolle kreun horen en legt haar hoofd, met nog steeds gesloten ogen, beter op mijn borst. Ik aai haar wang en geef haar dan een kus op haar voorhoofd.

Angela

Dat heeft hij vast van zijn vader geleerd! Denk ik lachend. George zoende mij ook altijd in mijn nek...
Wat lijk je toch veel op je vader! Zeg ik glimlachend tegen Fred. Hij kijkt me storend aan en kijkt dan verdrietig naar George.
Het komt wel goed met George, zeg ik en ik loop naar de keuken.
Jullie zijn zo schattig samen... Jullie lijken ik en George wel toen wij jong waren!
Mam! Zegt Fred geërgerd. We leven niet meer in de Middeleeuwen hoor!
Ik glimlach en ga aan de keuken tafel zitten om de ochtend profeet te lezen.