de jaren na Harry Potter

~39~de inval

Angela

Ik werd wakker van een zonnestraal die door het raam scheen. De klok stond op half negen en ik ging gapend rechtop zitten.
George lag nog te slapen en ik besloot om hem door te laten slapen en liep dus met zo min mogelijk geluid de kamer uit, de trap af en ging op de bank in de woonkamer zitten. Het is tijd om May te verslaan. Tijd om haar gruzelementen kapot te maken. Eerst moeten we er achter komen wat haar gruzelementen zijn. En hoe veel ze er heeft natuurlijk. We moeten op onderzoek uit.
Als George even later beneden komt vertel ik wat ik denk. 'Je hebt gelijk.' Zegt hij. 'Waar komt die strijdlustigheid op eens vandaan?'
'Door die droom denk ik.' Zeg ik.
Later als alle anderen ook beneden zijn, leg ik weer alles uit. 'Ik ben het met je eens.' Zegt Harry, 'maar we kunnen beter nog even wachten. We hebben een aantal zware dagen achter de rug, en het is beter voor ons allemaal als we even rust hebben. Daar waren de anderen het mee eens. Lekker een tijdje rust.'

*paar uur later*

Amy

Ik gil. Een grote hand grijpt mijn pols. 'Laat me los!' Gil ik. De man die mee vast heeft, heeft wit blond haar, en een spits gezicht. Het was de vader van merrick. Ze mochten, mochten hem niet vinden! 'Waar is mijn zoon!?' Vroeg meneer Malfidus. 'Weet iik niet...' stotterde ik. 'Lieg niet!' Snerde zijn moeder. Patty Park. Opeens schoot me haar naam te binnen.

Leo

Alles draait. Ik weet niet meer wie goed, of wie slecht is, dus ik vuur geen spreuken af. Bang dat ik iemand van ons zal raken. Het gebeurde net een minuut geleden: we dronken warm boterbier met slagroom, en plots srongen alle ramen tegelijk uit hun voegen. Mensen in zwarte gewaden sprongen naar binnen. Sommige met masker, andere zonder, maar allemaal gewapend met toverstok. Paniek. Iedeen gilde.

Esmee

Gelukkig zat Merrick op de wc toen de dooddoeners binnen kwamen. Ze hebben hem nog niet gezien. Hij moet zich verstoppen! Paniek verspreidde zich vanuit mijn borst door de rest van mijn lichaam. Ik rende naar de wc en siste Door het sleutelgat. Merrick, schiet op. Merrick haalde de deur van het slot en wou vragen wat er was. Ik sprong naar voren en sloeg mijn hand voor zijn mond.

Merrick

Wat is er aan de hand! Waarom doet Esmee zo raar. Ik vraag het. 'Wat is er?'
'Dooddoeners, binnen, ouders, meenemen, verstoppen, nu!' Zijn de enige woorden die ik versta van haar korte uitleg, maar dat maakt niet uit. Ik heb voldoende gehoord om te begrijpen dat ik me moet verstoppen. 'Kom mee!' Roept Esmee, en Ze zigzagt doe het huis en ik sprint achter haar aan. We komen in de meisjes kamer. Esmee schuift en grote boekenkast weg waarachter een deur verscholen zit.
'Woow...' fluister ik. 'Hoe...'
'Maak niet uit. Snel! Ga!'
'Maar... en jullie dan?'
'Wij redden ons wel, snel! Ga!'
'Wat?.... nee! Ik ga niet terwijl mijn ouders de boel overhoop gooien. Ze zoeken mij, en kan niet-'
'Sorry....' Esmee kapt mijn zin af en duwt me de deur door.

Geschrokken kijk ik haar aan.
Dan duwt de de deur dicht.
Versteend blijf ik daar staan. Ik draai me om zodat ik met mijn rug naar de deur sta. Ik dat een stap... Nee... nee, nee, nee! Ik ga niet weg, ik laat me niet bang maken door mijn ouders. Ze moeten de Wemels, de Potters en Lubbermas met rust laten!

Ik draai me om en duw tegen de deur.
Het lukt niet... nog een keer... en nog eens.

Ze... ze heeft de deur opslot gedaan... Ik duw en ik duw maar de deur zit nog net zo dicht als dat hij het ook was.

'Daar! Achter die boekenkast, daar is vast een deur ofzo...'
Stemmen lopen met een hoge snelheid richting de deur waar ik achterzit en de boekenkast wordt om ver gegooit.

Pap... mam...

Ik stap met mijn ogen op de deur gericht stamelend naar achter. Er wordt aan de deur getrokken en gerukt.
'Kom eruit Merrick, we komen je redden!' Roept mam.
Ik zeg niks, ik blijf langzaam naar achter lopen. Wat moet ik doen? Moet ik naar mijn ouders gaan? Of op Esmee vertrouwen?

Ik sta nu al ongeveer vijftien meter van de deur vandaan. Het is een soort buis waar ik in sta. Ik moet moeite doen om recht op te blijven staan, de buis wordt steeds kleiner en smaller.

*BOEMMM*

De deur valt op de grond en pa en ma staan met getrokken toverstokken voor het gat en kijken me aan.

'Snel! Merrick! Ga met ons mee!' Zegt ma. 'We kunnen nu vluchten! Kom!'

Maar ik blijf staan.

'Merrick? Liefje dat is er?' Zegt ze weer. 'Kom je?'
'Merrick kon NU hier heen!' Comandeert pa.
Dat was voor mij de druppel.

Langzaam loop ik stapje voor stapje naar achter. Verder weg van de deur en van mijn ouders.

'Merrick! Hier komen!!' Schreeut pa nu.
Geschrokken kijk ik hem aan.

'Merrick! Ren!!!!' Esmee is de kamer binnen gerend en kijkt me aan. 'Snel!'

Ik draai me om en ren de buis door. Na een paar seconde hoor ik meer voetstappen achter me aan komen. Ze komen steeds dichterbij wanhopig begin ik te zweten. Ik ren zo hard als ik kan. Nou even en dan halen ze me in...
Ik moet sneller rennen!

Ik kijk achterom en zie pap steeds dichterbij komen. Nog even en ze pakken me.
Pap strekt zijn hand naar me uit om me vast te pakken. Ik kijk weer voor me uit.
Maar dan...

Beng!!!!

Ik struikel over een uitgestoken stuk metaal dat niet goed is vast geschroefd en klap voorover op mijn gezicht.

Ik voel nog net dat ik vast gepakt word en een klap in mijn gezicht krijg.

Dan wordt alles zwart...