de jaren na Harry Potter

~27~George!

Remus hagrid

Opgesloten...
Opgesloten in onze eigen school... Wij zitten hier, terwijl de kinderen nog steeds opgesloten zitten. We kunnen hier misschien nooit meer weg...

We zitten hier al uren.
Dat denk ik tenminste... Geen klok...
Iedereen zit stil voor zich uit te staren tegen een muur aan. Ze hebben net wat droog brood gebracht.

Anika

We zitten hier al veeeeeelllll te langgggg! Zeg ik.
We moeten hier weg. En vanavond nog!
Je hebt gelijk! Zegt Amy zuchtend.
Weet ik, zeg ik grijnzend.
Vanavond, als alle dooddoeners bij May zijn voor een vergadering gaan we naar onze ouders. Zei Mark.
Hoe weet je dat...
Heb ik een dooddoener horen zeggen.
We kunnen beter gaan slapen voor vanavond...

WAKKER WORDEN SLAAP KOPPEN!!! Gilt iemand in mijn oor. Ik schrik me kapot en ben klaar wakker.
Ssssttttt! Straks hoorde ze dat! Zegt ik fluisterend/ schreeuwend. Esmee heeft mij lachend wakker geschud.
Ik lach half op Fred en was rechtop gesprongen. Fred was ook wakker geschokken en keek slaperig om zich heen.
Hhhmmmm? T iss err?
Het is tijd! We moeten gaan.
Fred is nu klaar wakker en staat op. Laten we gaan!

Ik doe de deur langzaam open en kijk of er iemand is.
Niemand.
We sluipen door de gangen en springen een lokaal binnen als er een dooddoener haastig langs loopt. Ik ben te laat! Hopelijk zal May me vergeven! Zegt er een die zo snel loopt dat hij niet eens door had dat we naast hem liepen en ons zelf haastig tegen de deur aan gedrukt had. Dat schilde weinig! Zei Amy en we liepen weer door.
We sluipen naar de kelders en kijken rond.
Daar! Roept Fred. Met een ruk draai ik me om en ik kijk een rommelig lokaal binnen. Onze ouders zitten met een treurig gezicht voor zich uit te kijken.
Remus, Romeo, Percy en Arthur zitten maar met z'n alle bij elkaar.
Wat?! Fluister ik zo ' zacht' als maar lukt van de opwinding. Is dat Charlie? De oudste zoon van Molly en Arthur! Puur van de opwinding springt Esmee richting de deur. Net als ze de deur open wil doen houd Fred haar tegen.
Als we het doen... Moeten we het wel goed doen! Zegt Fred met een brede grijns die ik al tijden niet meer gezien had.

Fred

Als ik 'nu' zeg, springen we naar binnen en roepen: verassing!
Okè?
De andere knikken met een grijns.
3... 2... 1... nu! Schreeuw ik en ik gooi de deur open.
VERASSING!!!!

Ginny

Hoelang zitten we hier eigenlijk al? Ik ga dichter tegen Harry aan zitten en leg mijn hoofd op zijn borst. Hij legt stevig een arm om me heen en drukt een kus op mijn haar.
Ik weet dat hij het goed bedoeld maar ik kan het niet laten om te snikken. Met zijn andere hand pakt hij mijn kin vast en duwt die zacht omhoog. Ik kijk in zijn mooie groene ogen maar snik toch verder.
Het komt goed! Zegt hij en hij drukt zacht zijn lippen op de mijne.
Waar zou Hermelien zijn? Ik Ron heb ik ook al heel lang niet meer gezien...
Misschien is ze bij Molly thuis. Zei Harry en hij streelde mijn kin.
Ron heeft haar vast al gevonden...
Ik knikte langzaam en leunde weer tegen Harry aan.

VERASSING!!!!!!

Ik hoorde opeens een hard geschreeuw en de deur werd open gerukt.
Daar in de deur opening stonde Amy, Esmee, Mark, Anika en Fred.
Fred met zijn beroemde grijns en de rest stond lachend achter hem.

Loena sprinte naar Mark en omhelsde hem.
Ik rende naar Amy en gaf haar een grote knuffel.
Angelina knuffelde Fred 'plat' en de rest gaven hun en de andere ook een knuffel.
Hoe.... Begon Remus.
Hoe zijn jullie...
We vluchten en verstopte ons in een lokaal. Begon Esmee.
Daarna slopen we hier naar toe, we zagen dat ze jullie hier naar toe sleepte, en de deur was gewoon open! Vertelde Mark er achteraan.
Kom we gaan! We kunnen vluchten! Zei Amy.

WAT MOET DAT?! Riep opeens een stem.
Met een schok draaide we ons om. Daar achter ons stond een dooddoener.
Ren! Riep ik en we stormde langs hem heen.

George

Snel! Ga! Ik hou ze tegen! Ik ga een duel aan met de dooddoener terwijl de andere weg rennen. Romeo bleef ook en hielp mee.
Ik zag dat Angelina twijfelde en wilde blijven maar ik stuurde haar weg: snel! Ga! Bescherm de kinderen! Terwijl ik dat zei, lette ik even niet op en keek naar Angelina.
George! Riep ze. Ik draaide me om en zag nog net een rode straal op me af komen en toen werd alles zwart...