de jaren na Harry Potter

~37~ als jij dood gaat, ga ik ook dood

Merrick

Iedereen keek me vol verwijten aan. Ik werd rood. Laten we naar de kamer gaan. zei mevrouw wemel. We liepen naar de tavel, en ik ging in het verste hoekje zitten met Esmee naast me. Zachtjes kneep ze in mijn hand en fluisterde: het komt wel goed, jij kan er toch ook niets aan doen dat je ouders zó zijn. De anderen moeten daar gewoon nog aan wennen. Ik werd warm van binnen. Esmee was lief. Liever dsn iemand ooit tegen me was geweest. Ik ben gewend aan scheldwoorden, en af en toe een flink pak slaag. Dat wist Esmee niet, maar toch werd ik er warm van dat ze probeerde me te troosten. Het eten verscheen op tafel, en fred en leo vielen meteen aan. Hmmmm... riep leo, torn hij een hap nam van zijn pannenkoek met stroop, terwijl fred een stukje vlees van een kippenbout afscheurde. Pak maar. Zei mevrouw wemel. Er is genoeg. En ze gaf een knipoog naar mij. Bescheiden schepte ik een beetje bouillonsoep in mijn bakje en begon te eten. Het was héérlijk, en algauw zat ik met een groot bord vol kip, pannenkoeken en nog veel meer op mijn bord voor mijn neus.
Toen alles op was gingen we naar boven om te slapen. Ik kreeg een matras, een kussen, en een deken. Ik ging liggen, en viel vrijwel meteen in slaap.

Esmee
Amy, daphne, merrick en mark slapen al een ik loop op mijn tenen naar de keuken, waar Harry en Ron de afwas aan het doen zijn. Waarom doen jullie niet aardig tegen merrick? Vroeg ik aan hun. Ze schrokken zichtbaar, want hun antwoord was twijfelend. Nou... begon harry. Vrodger op school zat er bij ons een jongen die draco malfidus heette, hij zat bij zwaddrich, en hij was heel gemeen, hij had ook een vriendinnetje, patty park, zij was bijna net zo gemeen als draco. Ze trouden en kregen drie kinderen: Silvie, Bart, en Merrick. Daarom kunnen wij hem niet uitstaan. Vult ron harry bij. Ik keek ze met grote ogen aan. Maar dat is toch gen reden om Merrick óók te haten? Vroeg ik. Hij lijkt totaal níét op zijn ouders! Vrondwaardigd stampte ik de trap op, ging in bed liggen, en viel al mokkend in slaap.
Na wat twee seconde leek te duren werd ik wakker van krakende voetstappen op de trap. Ik keek om me hen en zag dat merrick's bed leeg was. Wat zou hij in zijn schild voeren? Ik sloop achter hem aan de trap af. Zouden harry en Ron dan toch gelijk hebben? Was merrick slecht? Merrick was nu in de kamer. Ik sloop naar de muur en keek voorzichtig om het hoekje. Tenminste, dat wou ik doen, maar toen nieste merrick, en ik schrok zo, dat ik met mijn hoofdvtegen de muur knalde. Gelukkig had mertick het niet gehoord. Ik gluurde nog eend om het hoekje, en zag merrick zitten. Huilend, met zijn hoofd in zijn armen. Ik liep naar hem toe en sloeg mijn arm om hem heen. Hij schrok, maar ik deed alsof ik het niet had gemerkt. Hé? Vroeg ik zacht. Wat is er? Merrick stotterde. Nou... nou... het is gewoon zo... mijn ouders... ze... ze... jou ouders zijn aardig, en geven je genoeg te eten... mijn ouders... ze... ze slaan me... en... en... ze merken het pas na drie dagen als ik weg ben. Waarschijnlijk zouden ze het niet eens erg vinden als ik dood was. Hij onderdrukte een snik. Ik wreef over zijn arm en zei als jij dood gaat, ga ik ook dood.
Ik vervloekte mezelf. Wáárom kon ik merrick ooit verdenken van slecbte plannen. Dat kwam door dat verhaal van Ron en Harry. "Laten we naar bed gaan, en probeeren nog wat te slapen. Zei ik, en we liepen achter elkaar naar boven.