Kırık bir kalem uzattı,
yırtık bir kağıt,
avuçları arasında tel tel saç,
bir bardak kahve gösterdi,
oysa midesinde koca bir acı,dayanamazdı ;
''Artık bununla yazmalısın'' dedi.
''Artık bunu sevmelisin'' ''Bu olmalı hayatında''
''Bununla yaşamalısın'' ded
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İlkel Hüzün
PoetryNeydi İlkellik ? Herkesin ötekileştirdiği,toplumda yeni yaratılan sahteciliğin kabullenilmeyen tek mahsum ve saf tarafı değil miydi ? Okulda,işte,arkadaşlarla bize sürekli dayatılan mutsuzluğun tek çaresi değil miydi ? Şimdi kaybettirilen o saflığı...
