Üşüyen ölüler değil,
üşüyen toprak,
kaybolan cesetler değil,
kaybolan ruhlar!
Mevsimsiz yaşanacak artık,
İnsana dair ne kaldıysa,
Yalnızlıklar,kırılan umutlar ve titreyen yürekler ..
Birşey,herşey olmaktan çekip gitmiş,
Arda kalan hiçlikler,
sahiplerine eşit şekilde dağıtılacaklar...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İlkel Hüzün
PoetryNeydi İlkellik ? Herkesin ötekileştirdiği,toplumda yeni yaratılan sahteciliğin kabullenilmeyen tek mahsum ve saf tarafı değil miydi ? Okulda,işte,arkadaşlarla bize sürekli dayatılan mutsuzluğun tek çaresi değil miydi ? Şimdi kaybettirilen o saflığı...
