Çünkü zaman geçtikçe,
ardından anlamını yetiren bir sürü virane düş kalıyor.
Çoğu boğazına dizilmiş mutluluklar,
anlatılınca basite alınan acılar,
üzerine çocuk teselli eder gibi,
"Geçer" bakışlar atılıyor!
Onca yaşanmışlıklar ruhuma batıyor,
geriye mahremini koruyan yetim tebessümler kalıyor,
gülemiyorsun onuda yanlış anlıyorlar!
Ve yüreğe işleyen hiç bir sızı,
söylenildiği gibi gelip geçmiyor!
Sadece demleniyor,dibine çöküyor...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İlkel Hüzün
ŞiirNeydi İlkellik ? Herkesin ötekileştirdiği,toplumda yeni yaratılan sahteciliğin kabullenilmeyen tek mahsum ve saf tarafı değil miydi ? Okulda,işte,arkadaşlarla bize sürekli dayatılan mutsuzluğun tek çaresi değil miydi ? Şimdi kaybettirilen o saflığı...
