Hani ne zaman özleme dair bir kelime geçse,
bir kitapta yahut bir şarkının ortasında,
Yıkılıyor koca bir kent başıma,
sol yanımda ki boşluğu dolduracak belki bir kelime,
o da yakıyor,küllerine varasıya ...
Sonra evrende ki boşluğa dönüyor yüreğim,
işte o var ya ;
Bir güvercini ağlatır,bir çocuğun umutlarını öldürür!!!
İşte o var ya ...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İlkel Hüzün
PoesíaNeydi İlkellik ? Herkesin ötekileştirdiği,toplumda yeni yaratılan sahteciliğin kabullenilmeyen tek mahsum ve saf tarafı değil miydi ? Okulda,işte,arkadaşlarla bize sürekli dayatılan mutsuzluğun tek çaresi değil miydi ? Şimdi kaybettirilen o saflığı...
