Büyüdükçe anlıyorum aslında,
benle büyüyen her şeyi.
Bazen ellerime takılıyorum,
bazen beyazlaşan saçlarıma.
Sonra sokaklara bakıyorum,
evlere,çocuklara,güvercinlere,
benle küçük olan ne varsa hepsi büyüyor işte,
yüreğim,acılarım,kolay kolay gelmeyen gözyaşlarım ...
Evet çocuk ölüler !
Ölüler de büyür çocuk,
nasıl ki toprak bir ağacı büyütüyorsa,
yarım kalmış yüreklerde,
içinde ki ölüyü büyütüyor!
Ama merak etme,
bunu kimse bilmiyor Çocuk ...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İlkel Hüzün
ПоэзияNeydi İlkellik ? Herkesin ötekileştirdiği,toplumda yeni yaratılan sahteciliğin kabullenilmeyen tek mahsum ve saf tarafı değil miydi ? Okulda,işte,arkadaşlarla bize sürekli dayatılan mutsuzluğun tek çaresi değil miydi ? Şimdi kaybettirilen o saflığı...
