Hüznün savurduğu yalnızlıklarda kanayan,
Titresin kalemin,kağıdın,an be an.
Bitmeyecek acılar içinde yan,
Kabuk tutmayacak hiç bir zaman,yaran.
Soğuk ve yağmurlu bir gecede yan!
Dolaşsın ruhun tanıdık sokaklarda,
dinlen biraz ey ruh ve can,
dinmeyecek hiç bir zaman,yaran.
Ey bir türlü gerçekleri kabullenmeyen,
kendini hep bir ruya içinde saklayan,
bin yıl kanasan,yansan,savrulsan;
Uslanmayacaksın hiç bir zaman...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İlkel Hüzün
PoesíaNeydi İlkellik ? Herkesin ötekileştirdiği,toplumda yeni yaratılan sahteciliğin kabullenilmeyen tek mahsum ve saf tarafı değil miydi ? Okulda,işte,arkadaşlarla bize sürekli dayatılan mutsuzluğun tek çaresi değil miydi ? Şimdi kaybettirilen o saflığı...
