Bu sızı gökyüzünü grilestirir,nargilenin dumanıyla birleştirir!
Yalnızlığın ruhunu okşar,onlarca soruyu toprağa verir!!
Sessizliğin ritmini bozar,beli belirsiz hüznü ayaklandırır.
Şimdi yavaş yavaş dolan bulutları,
çöllerle birleştirme zamanı!
Şimdi kuytularda umutları boğma zamanı!
Yüreğe zor gelen ayrılıkları,çığlıklarla çarmıha germe zamanı !!!
Susmak yetmiyor,susmak yetişmiyor ...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İlkel Hüzün
PoesíaNeydi İlkellik ? Herkesin ötekileştirdiği,toplumda yeni yaratılan sahteciliğin kabullenilmeyen tek mahsum ve saf tarafı değil miydi ? Okulda,işte,arkadaşlarla bize sürekli dayatılan mutsuzluğun tek çaresi değil miydi ? Şimdi kaybettirilen o saflığı...
