Sonra öyle bir hüzün çöktü ki şurama;
Yıkılıyor dedim,dağılıyorum!
Param parçayım tamam kalkamam.
Sonra bir baktım ki,
İnsan hiç geçmeyecek dediği acıları da,
unutuyormuş !
Hani hiç gitmeyeceklerini söyleyen o insanlar gibi ...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İlkel Hüzün
PoetryNeydi İlkellik ? Herkesin ötekileştirdiği,toplumda yeni yaratılan sahteciliğin kabullenilmeyen tek mahsum ve saf tarafı değil miydi ? Okulda,işte,arkadaşlarla bize sürekli dayatılan mutsuzluğun tek çaresi değil miydi ? Şimdi kaybettirilen o saflığı...
