Bıraksam akışına zamanın acılarını,
yalnızlıkları uyuyor gibiydi ruhumun.
Mevsimleri,ayları,hata sayarken saattin kalp atışlarını,
uyuyor gibiydi gece,iniltiler eşliğinde yüreğim.
Ah bir sonbahar akşamına dönüp,ıslatmak varken dizlerini,
demli bir çay eşliğin de,ellerine yakışmayan cigaranı paylaşmak varken,
yetim bir düşü teselli ediyorum sensizlikle!
Nasıl da bir belaya saplanmış sol yanım,
ve hangi günahın çaresizliğini ödüyor yüreğim,bilmiyorum ...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İlkel Hüzün
PoesíaNeydi İlkellik ? Herkesin ötekileştirdiği,toplumda yeni yaratılan sahteciliğin kabullenilmeyen tek mahsum ve saf tarafı değil miydi ? Okulda,işte,arkadaşlarla bize sürekli dayatılan mutsuzluğun tek çaresi değil miydi ? Şimdi kaybettirilen o saflığı...
