Nasıl da öğretmişim gözyaşlarıma,
çaresizce boyun eğip,içime akıtmayı.
Hangi sokak başına sığınıp da,
hangi meyhane masasına bırakmışım acılarımı.
Bu kaçıncı sabah,gözümü açtığım da,
hiç bir şeyin değişmediğine şahit oluşumun.
Acıyan yürekle bir cigarayı yakışımın,
bu kaçıncı mevsimi,
düşlerimi diri diri toprağa gömüşümün ...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İlkel Hüzün
PuisiNeydi İlkellik ? Herkesin ötekileştirdiği,toplumda yeni yaratılan sahteciliğin kabullenilmeyen tek mahsum ve saf tarafı değil miydi ? Okulda,işte,arkadaşlarla bize sürekli dayatılan mutsuzluğun tek çaresi değil miydi ? Şimdi kaybettirilen o saflığı...
