Geceyi kır ateşinde demlerken kaçak çay tadında,
yalnızlık çiseliyordu gelişine bir kaç asır kala,
rüyaların ortasında gibiydi,hayatı avuçlarımın arasında,
kaçamak bakışlarla arıyordum ruhunu,ruhum esir düşmüşken sancılara..Serapların çoğaldığı bir derya sanki aşk,
şizofren sancılar çekiyor(um) çocuk,
yaşamayı bir kaç saniyeyle kaçırmış gibi;
Bilindik bilinmedik bütün uykular,çocuk..
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İlkel Hüzün
PoetryNeydi İlkellik ? Herkesin ötekileştirdiği,toplumda yeni yaratılan sahteciliğin kabullenilmeyen tek mahsum ve saf tarafı değil miydi ? Okulda,işte,arkadaşlarla bize sürekli dayatılan mutsuzluğun tek çaresi değil miydi ? Şimdi kaybettirilen o saflığı...
