Saçlarına doladığın zamanı,
çözebilecek rüzgarlar
öldü Kadın!
Her nefesin ardından,
bir parça daha kaybolmaya yüz tutan anıları,
canlandıracak sevinçlerin,
artık öldü Kadın!
Camın buhusuna çizdiğin düşlerin,
hiç sonu gelmeyecek gibi duran gülüşlerin,
parklarda beslediğin o güvercinlerin,
kısacası geleceğe dair umutların,
öldü Kadın !!
Koca bir anlam içinde,anlamsızca yetip gittin Kadın;
Son şarkını söyle bu gece,
vakit doldu,bundan sonrası
öldü Kadın ...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İlkel Hüzün
PoesiaNeydi İlkellik ? Herkesin ötekileştirdiği,toplumda yeni yaratılan sahteciliğin kabullenilmeyen tek mahsum ve saf tarafı değil miydi ? Okulda,işte,arkadaşlarla bize sürekli dayatılan mutsuzluğun tek çaresi değil miydi ? Şimdi kaybettirilen o saflığı...
