Titrek bakışlar altında,
ayak parmaklarıma doğru süzülen nefes(ruh)-im,
kaç gram,küçüklüğü ne kadar bilmem ama,
ağırlığından boğulacak gibi düşlerim..
İnleyişli gecelerden biriyim şimdi,
zamanın varlığını,
yokluğun gölgesinde arıyor gibiyim.
Deniz martılarının çığlıklarına dalıyor bakışlarım,
susuyorum,
içimde anlamsızca büyüyor çocuk-luğum ..
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İlkel Hüzün
Thơ caNeydi İlkellik ? Herkesin ötekileştirdiği,toplumda yeni yaratılan sahteciliğin kabullenilmeyen tek mahsum ve saf tarafı değil miydi ? Okulda,işte,arkadaşlarla bize sürekli dayatılan mutsuzluğun tek çaresi değil miydi ? Şimdi kaybettirilen o saflığı...
