Kaybetsem kendimi beynimin en ucra köşesin de,
bir daha yeniden bulamamak şartıyla,
takılsam yüreğimin en paslı yarasına,
sonsuza dek yürüsem,ardıma bir daha bakma gereksinimi duymadan!
Koşsam,
dünyanın sonunu bulan ilk kişi olsam,
alay etsem insanlarla,dünya düz desem,
gökyüzünden baksam evrene,
ve yok etsem kendime dair bütün bulguları,
uçsam kuşlar gibi,
farelerle beraber olsam,toprağın altından çıkmasam,
bir şarapçının masasına otursam,bir daha ayılmasam!
Çok mu imkansız hepsi,
diğer bildiğim her şey gibi ?
Bildiğim bütün gerçekler gibi .
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İlkel Hüzün
PoetryNeydi İlkellik ? Herkesin ötekileştirdiği,toplumda yeni yaratılan sahteciliğin kabullenilmeyen tek mahsum ve saf tarafı değil miydi ? Okulda,işte,arkadaşlarla bize sürekli dayatılan mutsuzluğun tek çaresi değil miydi ? Şimdi kaybettirilen o saflığı...
