Öyle süslenmiş cümlelerim yok benim,
baksan bir şair bile değilim,
acılarım var benim çığlık çığlığa,
kemiklerime durmadan batan bir de yüreğim,
ve an/sızı/n geberecek gibi duran umutlarım var benim ...
Dursam aynanın karşısına,tanıyacak gibi değilim,
kaç kişilik bir hüzün taşıyorum ,ve kaç kez çarmıha gerildim!
Gökyüzünden bir yalnızlık düşse koca dünyaya,
milyarlar için de beni bulur bilirim ...
Öyle süslenmiş cümlelerim yok benim,
baksan bir şair bile değilim...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İlkel Hüzün
PoesíaNeydi İlkellik ? Herkesin ötekileştirdiği,toplumda yeni yaratılan sahteciliğin kabullenilmeyen tek mahsum ve saf tarafı değil miydi ? Okulda,işte,arkadaşlarla bize sürekli dayatılan mutsuzluğun tek çaresi değil miydi ? Şimdi kaybettirilen o saflığı...
