October // Irwin

Thirty

Sanırım -bölüm hazır olursa- birazdan başka bir hikaye paylaşacağım, your fire is burning me'yi biraz daha oturttuktan sonra yayınlamak istediğim için kaldırdım.
Yarım saat içerisinde yeni bir hikaye yayınlayabilirim, belli olmaz,
İyi akşamlar.
***
Bu sabah sinirli olmamın sebebini öğrendim. Regl olmuşum, bunu anlamam gerekirdi ve iğrenç hissediyorum. Annem beni servise yazdırmasa her şey daha iyi olabilir mesela. Servis şoförü anneme evde kalmadığımı söylemesin diye sabah kendi evime kadar yürüdüm, bundan daha boktan bir şey yok. Ash, bu yüzden gülüyor. Kendi deri koltuklarla okula giderken ben, iğrenç küf kokan bir servisle gidiyorum. Cidden adil değil, hem de hiç.
Okuldaki insanlar hakkımda dedikodu çıkardı. Umurumda değil, insanları umursamayı bayadır eylem haline getirmiyorum ve kafam rahat. Bu arada, defteri buldum. Elimde iki tane daha defter olmasına karşın, Ash'in bana yazdığı deftere yazmak daha anlamlı geliyor. Duygularımı fiziksel olarak gösteremiyorum, bu kötü. Bu yüzden ben de yazmayı seçtim. Ash'e ancak böyle ona ne kadar çok ihtiyacım olduğunu anlatabiliyorum, belki de hata yapıyorum ama şu anda bu, umurumda değil.
Birkaç ders önce Ash, bana kaltak diyen bir çocuğu dövdü. Gururum okşanmamış değil. Ash'in benim için bir şey yapması şu sıralar çok hoşuma gidiyor. Hiç hissetmediğim duyguları tattırıyor mesela.
Derin bir nefes alıyorum ama böyle normal olanlardan değil. Zaten normal biri değilim, dengesizin tekiyim ancak değişmeye niyetim yok. Bunun için çok üşengecim. Ders sıkıcı, keşke okula tekrar başlamasaydım. Ash olmayınca hayatım birden değerini yitirmeye başladı, birkaç günde ona baya alıştım çünkü. Bu yüzden hala tedirginim, alıştığım insanlar hep gittiler ve ben yine aynı yerde kaldım. Bu çok zavallıca, öyle ki, kendi halime gülüyorum. Gülünecek bir aptallığım var. İnsanları hayatıma sokmamayı öğrenmem lazım. Ama son bir defa, son kez. Birinin hayatıma girmesine izin vereceğim.
Tanrım umarım bundan önceki seferleri gibi pişman olmam.
***
.