October // Irwin

final

İnsan kaybedecek bir şeyi kalmadığı zaman cesur olur.
Hasta bir insan ise insana yüktür.
Geleceği parlak olan birine yük olduğumu hissediyorum.
Bu yüzden gitmenin en doğru seçenek olduğuna karar verdim.
Kaybedecek bir şeyim yok. İçim rahat ve gitmek istiyorum.
Sonun benim için yazıldığını hissediyorum.
Yarım kalan her şey, nokta konulmamış bir cümleye benziyor.
Giden mektuplara asla cevap gelmedi.
Calum ile tanışamadım.
Ashton'ın bateri çalışını göremedim.
Ashton sağlıklı bir kız arkadaş hak ediyor. Bu yüzden gittim.
Annem hala babamdan çocuk yapabilir. Benimle vakit harcamasına gerek yok. Ama bunu ona söylemedim.
Öleceğimi biliyorum. Belki de diğer insanların aksine son benim için daha hızlı yazılmıştır?
Her neyse.
Ashton'dan kaçalı bugün tam bir ay oldu.
Onu özlüyorum ama buna da alışırım.
Annem benim için uğraşıyor.
Sabah hastaneden ayrıldım ancak annem bunu bilmiyor. O şu an evde uyuyor. Gece ona akşam gelmesini söyledim. Böylece rahatça gidebileceğim.
Şu an bir tren istasyonundayım. Gideceğim yeri bilmiyorum.
O an bir rüzgar esiyor ve valizlerimi daha sıkı kavrıyorum. Tren görüş açıma giriyor. Birkaç dakika sonra benimle birlikte onlarca insan trene biniyor.
Sonun götüreceği yere kadar gitmeye karar veriyorum.
Tren büyük bir gürültüyle hareket ediyor ve o sırada valizimin küçük gözünde sallanan bir mektup gözüme ilişiyor.
Mektubu alıyorum.
Mektubun üzerinde Ashton yazıyor. Kalbim tekliyor ama sakinleşmem gerektiğini kendime hatırlatıyorum.
Mektubu alıp okumaya başlıyorum. ×××
Son.