October // Irwin

Fifty

Bana bir şeyler oluyor. Artık okula neden yollanmadığımı öğrenmek için annemin yanına gittiğimde gözlerinde gördüğüm hüzünlü ifadeden kötü bir şey olduğunu anlamış oldum.
Bana kimse bir şey söylemiyor, buna devam edecek gücü kendimde bulamıyorum ve sırf bu yüzden ajanlık yapmayı düşündüğüm zamanlar oldu.
Okulu özledim. İlk kez, okulu özledim. Babam nerede bilmiyorum, belki de cehennemin ta dibindedir.
Birkaç kez bayıldım bugün. Annem her uyandığımda ağlayacak hale geliyor ve bu kendimi sorgulamama neden oluyor.
Öyle olduğu bir zamandayım. Bayıldım ve uyandığımda annemi saçlarımla oynarken buluyorum. Bana bir şey söylemiyor, ilacı uzatıyor -bu aralar bu ilaçlardan çok tüketiyorum- ve ben de alıp içiyorum. Ashton eve geldiğinde göz altlarındaki torbalardan uyumadığını anlıyordum ve ona neden uyumadığını sorduğumda bana sadece her zamanki gibi yorgun olduğunu söylüyor.
Gece uyumadan beni izlediğini biliyorum. Bunu, nefeslerindeki düzensizlikten anlıyorum. Yine öyle bir geceye denk geliyorum. Gözlerim kapalı ama kulaklarım çok net duyuyor her şeyi.
Ashton yine beni izliyor. Rahatsızca kıpırdanıyorum. O, kaskatı kesiliyor. Ben tekrar pozisyon alınca derin bir nefes veriyor.
Birden gözlerimi açıyorum. "Uyumadığını biliyorum Ash." gözlerimi açtığım an gözlerini kapadığı için ona bunu söylemeyi uygun görüyorum. "Neden bir haftadır her gece beni izliyorsun?" pat diye soruyorum. İşte, birkaç gündür beklediğim sorunun yanıtını almak için beklediğim saniyeler burada başlıyor.
Ashton gözlerini açtığında elaları benim kahverengilerimle buluşuyor. Dudaklarımı gerginlikle ısırıyorum. "Bana ne oluyor Ash?"
***
Hikaye hakkında yorumlarınızı alabilir miyim? Adım adım finale yaklaşıyoruz.