Ashton, sanırım hiçbir şey iyi gelmiyor. Kalbim acıyor, anlatamıyorum, kelimelerim kifayetsiz kalır, yemin ederim. Boğuluyor gibi hissediyorum, umarım defteri senden aldığım için kızmıyorsundur ama ona ihtiyacım varmış gibi hissettim.
Sadece, yanındayken sana yeterince ulaşamıyor gibi hissediyorum, böyle yazmak daha kolaymış gibi geliyor kıvırcığım. Sana, seni sevdiğimi gösteremediğim için beni affet, insanlara sevgimi göstermekte yeteri kadarıyla iyi değilim.
Kalbimin içerisinde bir şeyler var. Sanki içini açsalar kötü şeyler çıkacakmış gibi. Nefessiz kalsam bile, oksijene ihtiyacım yok. Sen varsın ya, işte o yeter benim için. Sana burada bunları yazıyorum sen mükemmel bir şekilde uyurken. Seni seyretmek o kadar harika bir şey ki, gözlerim her defasında seni böyle görünce dünyanın en harika insanıyla olmanın verdiği mutluluğu yaşıyorum. Evet, benim için dünyanın en muhteşem, en harika ve sayamadığım daha nice güzel enlerisin.
Ve bu defteri düzenleyeceğim, sen bilmeyeceksin minik kıvırcığım. Ben ölünce bulacaksın bu defteri ve okuyacaksın her satıra nasıl seni yazdığımı. Yazıyorum seni, yazıyorum çünkü sen, uğruna sayfalar harcamak istediğim tek insansın.
Ve Ash, hayatım, hayatımdaki tek kişi ve bu zavallı ruhun biraz bile yaşama isteğini getirtiren insan.
Seni çok seviyorum, tahmin edemeyeceğin kadar.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
October // Irwin
FanfictionTekrar bir araya gelmek için fazla kırığım varsa, Ya da o kırıklar aslında kaybolmuşsa? Onları bulabilir misin? Yeniden nefes almamı sağlayabilir misin? *** 29.12.2015
