"Lucy, I just hope, you'd wake up one day hoping that Im lying next to you and taking care of our children."
Will said out of nowhere. Nagulat ako at hindi nakapagsalita. He is now driving me to my unit. Naman tong si Will eh.
After seconds of silence,bigla ko siyang narinig tumawa.
"I'm not pressuring you I was just saying, wag ka ng matulala please?"
Tinignan ko ang mata nya na nakatingin sa daan. Iba. Iba ang ningning ng mga mata nya. Napatingin naman sya sa akin habang nakangiti sya.
Ako ba reason nun? Kasi kung ako? Wow Lord. Sya na ba yung sinasabi nila Sister na magmamahal sa akin?
Yung sinasabi nila na titignan ka na parang nagsasabing "nagpapasalamat sya dahil dumating ako sa buhay nya?"
Eto na ba yun? Yan ba yung kahulugan ng tingin nya na ibinibigay sa akin?
"For sure napagod ka at gutom na. Where do you want to eat?" Tanong nya sa akin na sya namang ikinabalik ng diwa ko.
"My place." Simpleng sagot ko...
"Oh my goodness! Will! Be careful! Bakit bigla kang nag break dyan? May dumaan ba? Aso? Pusa? Parang wala naman ah! Ingat ka naman!"
Sigaw ko sa knya, bigla kasi syang nagpreno! Anong problema nya? Buti nalang naka seat belt ako kung hindi nako, ewan ko na lang. Baka sa halip na mahalin ko pa si Will eh bigla akong paglamayan!
"May balak ka na bang magpakamatay? Wag naman William!"
"Of course not! I- I just didn't expect that we are going to your place I mean, this.. This would be the first and..."
Sagot nyang nauutal? Okay lang ba sya? Wait don't tell me?
"And what? William? Ano yang nasa isip mo ah? Nako! Umayos ka! Iiwan kita dito sa kotse!"
"Well it's not like that love it's just... "
Sabi nya at pagkatapos tumingin sa akin,
"Well wala nga pala akong balak magpakamatay dahil hindi pa tayo ikinakasal okay? And I'm sorry for that, hnd ko lang talaga ineexpect that you'd invite me over your place lalo at dalawa lang tayo, thanks for trusting me. Don't worry love, I won't break that trust" At ipinapatuloy na nya ang pagd- drive.
Nakakaloka sya.
At mas lalong nakakakilig ng puso.
...
Pagdating sa unit ko ay pinapasok ko na sya at pinaupo sa sala. Pinapanuod ko din sya ng tv. Makaganti nga, dyan lang sya sa sala. Wag na wag syang lalapit sa akin sa kusina ko. I have my secret recipe too.
Nagpalit lang ako ng damit pambahay at naghilamos na din ng mukha. Sinuot ko ang spongebob tshirt ko, at puting pajama. Bawal magshort ngayon sa bahay, may ibang tao. Nakakahiya.
Paglabas ko ng kwarto ko ay nanunuod na si William ng soccer.
"Can I use your bathroom? Pwdeng maghilamos din ako saglit? Magpapalit lang din ako." Tanong nya sa akin.
"Okay dun yung common bathroom. Wait may damit ka bang dala?" Tanong ko sa kanya.
"Ahm actually meron, check ko lang ulit sa kotse ko. Okay?"
At umalis muna sya saglit. Wow lang ha, bakit may dala syang damit? Ah baka extra shirts lang something gnun siguro, dahil minsan pala naglalaro sya ng soccer so may mga extrang damit sya. Siguro nga gnun.
BINABASA MO ANG
I Found Love at Thirty Two
Literatura FemininaWARNING: Read at Your Own Risk I am 32, single, no boyfriend since birth. At my age, I also have thoughts of falling in love, (I did once but ended not so well) of being loved by someone I love, having a family to call my own. I guess though...