I Found Love at Thirty Two

Entry 2: Labor of Love

Our second entry is from DadoyYzabelle

and here's a brief intro for her. hihihi. 

   Iam a simple mother of a vibrant and very sweet four year-old girl to whom I getmy inspiration to write again. It is my first time to write a story here inWattpad but I have been writing poems, stories and articles since I was inelementary. Natigil lang ako ng mag-asawa at magka-anak. I joined this contestnot only to win but to get a chance to have constructive criticism of my workfor my improvement. If I would win, I will take it as a sign from God to pursuemy writing career and to spread His Gospel.    

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

WILLIAM's POV

"Will? Love? Gising ka pa?", masuyong boses ni Lucy ang biglang gumising sa akin.

"Oo, Love. Nakapikit lang naman ako. Hindi pa kasi ako inaantok, eh. Bakit po?" pagsisinungaling ko. Lately kasi naging mas emotional na siya at konting bagay lang ay iniiyakan niya agad.

"Baka naman tulog ka na, ah at naistorbo kita. Sorry, ha?", halos paiyak na sagot niya sa akin. Kitang-kita ang namumuong luha sa kanyang mga mata. Naku! This is my weakness eh!

I leaned closely to her and hug her tightly using my right arm. "Love, kahit kailan hindi ka naging istorbo para sa akin. Wag ka ng iiyak. Sige ka at papanget ang kambal natin. Smile ka na, ah?". I kissed her lips and I wipe the tears about to fall from her beautiful eyes.

"Love, nagugutom kami ng kambal. Gusto ko ng lumpiang sariwa na nabili natin sa Divisoria last week? Tsaka ng singkamas na malamig na malamig! Puwede?", all-smiles na request ng asawa kong buntis.

"Oo naman Love! Puwedeng-puwede! Hintayin nyo lang ako nila babies ah?", sagot ko, with all confidence.

"Sige, Love! Pakibilisan mo lang ah, hihintayin ka namin ng twins. I love you! Ingat sa pagdi-drive ha?" tuwang-tuwang tugon ni Lucy.

Lumabas na ako ng kuwarto agad at dali-dali kong chineck ang oras.

2AM! Alas dos ng madaling araw?! Saan ako hahanap ng lumpiang sariwa na kagaya sa Divisoria? Malamang kahit dayuhin ko pa yun mula dito sa Tagaytay, sarado pa rin yun pagdating ko. Ayoko namang magutom ang mag-iina ko ng matagal. Singkamas? Ni hindi ko nga alam kung anu yun eh! But I will do anything for my family. I can do all things because JESUS is with me.

Alam kong may pinagdadaanan ang kaibigan ko pero siya lang ang alam kong makakatulong sa akin.

"He--llooww??? S---sino ito?", inaantok pang sagot ni Aaron.

"Bro, need your help. Naghahanap na naman ng pagkain si misis eh. Hindi ko alam saan kukuha ng mga iyon!"

"Ang aga-aga naman niyan. Ang sarap pa ng tulog ko eh. Sige, anything for your love life, Bro. Ano bang hinahanap ni Lucy?", medyo nagising na rin ang diwa ng kausap ko.

"Una, gusto niya yung pinatikim mo na Chinese lumpiang sariwa sa amin last week sa Divisoria. Tapos, nagpapahanap ng malamig na sangkimas, ba 'yun? Prutas yata yun eh. Help me, Bro!" mabilis kong pagpapaliwanag ng mga kailangan ko. Lord, sana ay matulungan ako ni Aaron.

Matagal bago nakasagot si Aaron. Shocks! Sana naman hindi siya nakatulog ulit dahil mahihirapan na akong gisingin siya.

"AAAAHHH! Alam ko na!!!", pasigaw na sagot ni Aaron pagkatapos ng mahabang katahimikan. Naku, mukhang nabaliw na ang kaibigan ko.

"Nakakagulat ka 'to. Oh, ano? Matutulungan mo ba ako o hindi?", medyo naiinis na tanong ko. Worried na ako sa mag-iina ko. Naiinip na sigurado 'yun. Baka nga umiiyak na naman ang misis ko! Maisip ko pa lang, natataranta na ako eh!