Kirletme Hayallerimi

-Özel Bölüm-

**

*Sevgililer Günü Özel. Gözlerinize inanın cerily bunu da yaptı ^^*

**

"Akşam olacak, uyan."

"Ayakların soğuk."

Ayaklarımı örtünün altında ondan kaçırırken o beni bırakmaya niyetli gibi değildi. Omuzumdan tutmuş beni arada sallıyor, kulağıma eğilmiş, "Jimin, uyan. Uyan Jimin." isimli bir şarkı söylüyordu.

Sanırım genç olan ve uykuya ihtiyacı olan sadece bendim. Arkamdaki büyükbaba her gün erkenden kalkıp bana bu eziyeti yapıyordu çünkü.

"Benim sevgilim üşümüş mü?"

Şimdi de benimle dalga geçiyordu. Dizlerimi karnıma çekip, ayaklarımı, soğuk ayaklarının yaptığı işkenceden kaçırdım.

"Jungkook, saat dokuz olmadan beni yataktan çıkaramazsın." diye mırıldandım sonra. Artık uyuyamayacağımı bildiğim halde, ısrarla gözlerimi açmıyordum.

"Bizde dokuz olana kadar yapacak bir şeyler buluruz."

"Çok beklersin." dedim huysuzlanıp.

"Aklından ne gibi sapık düşünceler geçti bilmiyorum ama ben öyle bir şeyden bahsetmiyordum."

"Jungkook lütfen." Sesim bıkkın çıkıyordu ama o pes etmeyecekti, değil mi?

"Jimin ısrar etme, sabah seksi için kendimi hazır hissetmiyorum."

Ben, beni rahat bırakması için lütfen demiştim ama o yanlış yerlere çekmeye devam ediyordu. Sessiz kaldım. Eğer karşılık verirsem daha fazla üzerime gelecek ve beni uykumdan biraz daha koparacaktı.

"Jimin." Burnunu boynuma sürüyordu. "Söz, yarın sabah seni rahatsız etmeyeceğim."

Tepkisiz kalmaya devam ediyordum. Jungkook bu sözü sanırım bana birlikte uyandığımız her sabah vermişti. Sonuç, tabii ki tutmuyordu. Ona inandığım ilk birkaç seferden sonra bu söze inanmamayı öğrenmiştim.

Şimdi de kulağıma üflüyordu. Örtüyü kafama kadar çekmeyi denesem bile izin vermemişti.

"Jimin." dedi tekrar. "Uyanmazsan seni kara gömeceğim."

"Bunu zaten dün yaptın." diye mırıldandım.

"Bugün de yapamaz mıyım sanıyorsun Park Jimin?"

"Dün izin verdim diye bugünde izin veririm mi sanıyorsun Jungkook?"

"Haha! Dün bana izin mi verdin yani?"

Beni oyuna getiriyordu. Derin bir nefes alıp yatakta ondan uzaklaşmayı denedim. Bugün, o istiyor diye sabahın yedi buçuğunda yataktan çıkmayacaktım.

"Şömineyi yakamadım." diye söylendi. Tekrar omzumu dürtükledi. "Hadi kalk bana yardım et."

"Görevlilere söyle kaloriferleri yaksınlar."

"İnatçı domuz!"

"Sensin o." deyip örtüye biraz daha sarındım.

Bir süre hiçbir şey yapmadı. Sessizliği beni korkutuyordu. Jungkook yaramaz çocuklar gibiydi. Böyle zamanlarda sessizse ve hiçbir şey yapmıyorsa, beni daha büyük bir şey bekliyor demekti.

Dönüp ne yaptığına baktım. Benim ona dönmemi bekliyor gibi anında sırıtmıştı.

"Yapacaklarımdan korkuyorsun, değil mi? Sessiz kalınca merak ettin, değil mi?" diye sordu küçük bir çocuk gibi. Hali beni güldürmüştü.